بررسي استفاده از مواد جاذب رطوبت، فيلتر سنگريزه اي و سامانه هاي با سطح عايق جهت كاشت درختان مثمر در اراضي شيب دار مناطق نيمه خشك استان كهگيلويه و بويراحمد

كمبود رطوبت ذخيره شده در خاك، عامل مهمي در تشديد مسائل و مشكلات به شمار مي رود. هم چنين محدوديت آبهاي سطحي و حتي زيرزميني سبب گرديده تا بخش وسيعي از اراضي حاصلخيز منطقه بلا استفاده باقي بماند. بطوريكه در حال حاضر يكي از موانع توسعه در مناطق خشك و نيمه خشك استان كهگيلويه و بويراحمد كمبود آب قلمداد شده است. عليرغم اين مسائل مي توان با استفاده از سطح عايق، آب باران را جمع آوري و از طريق روش هاي مناسب، آب جمع آوري شده را در عمق ريشه گياه به مدت طولاني نگهداري نمود. تحقيق حاضر با هدف تعيين مناسب ترين روش هاي افزايش ماندگاري رطوبت در پروفيل خاك به منظور استقرار گياه زيتون بصورت ديم و با استفاده از جمع آوري آب باران انجام و در فصول خشك سال به صورت محدود از آبياري تكميلي استفاده گرديد. هم چنين به منظور جمع آوري سريع آب باران دراراضي شيب دار از سامانه لوزي شكل با سطح عايق، جهت كاهش تبخير و انتقال سريع آب جمع آوري شده از فيلتر سنگريزه اي و به منظور ذخيره سازي و افزايش ماندگاري رطوبت از تيمار هاي كاه و كلش، كود حيواني، خاك برگ، و سوپر جاذب در پروفيل خاك گياه زيتون استفاده گرديد. اين تحقيق در قالب طرح آماري بلوك هاي كامل تصادفي با 9 تيمار در 3 تكرار در منطقه گچساران از سال 1391 اجرا گرديد.نتايج نشان داد كه تيمارهاي كود حيواني و خاكبرگ همراه با فيلتر سنگريزه اي در عمق خاك چاله با 67% زنده ماني و كاه كلش با فيلتر سنگريزه اي تا عمق چاله و خاك برگ با فيلتر سنگريزه اي در سطح چاله با 33% زنده ماني، حداكثر مقاومت را در برابر تنش خشكي از خود نشان دادند. در حاليكه ساير تيمارها با صفر درصد زنده ماني كمترين مقاومت را در برابر كم آبي از خود نشان دادند. از نظر رشد ارتفاعي و قطر طوقه بين تيمارهايي كه داراي نهال زنده بودند اختلاف معني داري وجود نداشت.