مطالعه تاثير اسانس آويشن شيرازي نانوليپوزومي بر روي توليد شيگاتوكسين 2 باكتري اشرشياكلي O157:H7

اسانس آويشن شيرازي يكي از گياهان دارويي است كه اثر ضدميكروبي آن بر روي باكتري هاي بيماري زاي منتقله از مواد غذايي ثابت شده است و براي ايجاد عطر و طعم در انواع مختلفي از غذاهاي ايراني مورد استفاده قرار مي گيرد. با توجه به اين كه اغلب اسانس هاي گياهي از لحاظ بيولوژيكي ناپايدار و نامحلول در آب هستند، به منظور بهبود پايداري و فراهمي زيستي آن ها مي توان از برخي از روشهاي نوين نظير انكپسوله كردن درداخل ليپوزوم استفاده كرد. در اين مطالعه تاثير نانوانكپسولاسيون اسانس آويشن به فرم ليپوزوم بر روي اثر ضدميكروبي آن عليه رشد باكتري اشرشيا كلي O157:H7، به عنوان يكي از ميكروارگانيسم هاي مسموميت زاي غذايي، مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد حداقل غلظت بازدارندگي (MIC) و كشندگي(MBC) اين اسانس به حالت نانوليپوزومي (به ترتيب برابر با 15/0 % و 02/0 %) در مقايسه با فرم آزاد ( هر دو برابر با 03/ 0 %)كاهش مي يابد. بررسي منحني رشد باكتري نيز نشان داد كه غلظت هاي 50 و 75 % MIC اسانس نانوليپوزومي در مقايسه با فرم آزاد به طور قابل ملاحظه اي رشد باكتري را كاهش دادند. همچنين منحني رشد باكتري در غلظت 75% MIC اسانس نانوكپسوله، از شيب ملايم برخوردار بود و اسانس نانوكپسوله، امكان فعاليت ضدميكروبي بيشتري را در 24 ساعت پس از كشت باكتري داشت. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه از طريق سيستم رهاسازي كنترل شده اي نظير نانوليپوزوم مي توان اثر ضدميكروبي اين تركيبات را به صورت بالقوه اي افزايش داد.