بررسي مباني شادي و تطبيق آن ها با مفاهيم حسابداري

در زمينه جنبه هاي فراماديِ حسابداري، ادبيات اندكي وجود دارد. با در نظر داشتن عنصر شادي به عنوان يك عنصر فراماديِ بسيار كليدي در كيفيت و رشد جوامع انساني، مقاله حاضر، به بررسي ميزان انطباق مفاهيم حسابداري با مؤلفه هاي شادي پرداخته است.در مقاله حاضر از روش كتابخانه اي استفاده شده است. به اين معني كه ابتدا مباني شادي و جايگاه آن در كلام انديشمنداني چون ارسطو و ابن سينا بيان شده و ضمن توضيح جايگاه دين و آموزه هاي ديني در شادي انسان، شاخص ها و مؤلفه هاي شادي در دين مبين اسلام، از كتاب ها، آيات و روايات مختلف جمع آوري شده است. سپس به بررسي و تطبيق اين شاخص ها با مفاهيم حسابداري پرداخته شده است.در نهايت اين نتيجه حاصل شده است كه حسابداري و گزارش هاي آن، قادر نيستند كه در ايجاد شادي (از نوع واقعي و ماندگار) در انسان، كمك برجسته اي كنند. اما حسابداري قابليت داشتن يك شاخه معنوي و اخلاقي در درون خود را دارد.اين مقاله، اولين پژوهش داخلي است كه مفاهيم حسابداري (مانند پاسخگويي، زبان خاص در گزارشگري، فرض تفكيك شخصيت، فرض دوره مالي، فرض واحد پولي، اصل احتياط، اصل تطابق، و گزارشگري ثروت مادي) را با مؤلفه هاي شادي در دين مبين اسلام تطبيق داده است.