بررسي ارتباط بين شاخص افشاي اجباري و اختياري با محافظه كاري مشروط حسابداري

در اين تحقيق ارتباط بين انواع افشا و محافظه­كاري مشروط حسابداري بررسي شده است. افشا از نظر الزام به دو بخش اجباري و اختياري تقسيم مي­شود. براي اين منظور از اطلاعات شركت­هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر روي سال­هاي 1386 تا 1389 استفاده شده است. جهت آزمون فرضيه­ها مشابه مدل­هاي فلسام (2009) و پورحيدري و غفارلو(1390) ساختار­هايي به مدل باسو (1997) اضافه شده است. ساختار­هاي اضافه شده به مدل باسو در اين تحقيق انواع افشا (اجباري و اختياري) مي­باشد. جهت سنجش معيار افشاي اجباري از شاخص كيفي بورس تهران استفاده شده است و به منطور سنجش شاخص افشاي اختياري از چك ليست استانداري استفاده شده است. نتايج حاصل از آزمون فرضيه­ها نشان مي­دهد كه ارتباط بين سطح شاخص افشاي اجباري و محافظه­كاري مشروط حسابداري مثبت و معنادار است اما هيچ ارتباط معناداري بين سطح شاخص افشاي اختياري و محافظه­كاري مشروط مشاهده نشده است. به عبارت ديگر واحدهاي تجاري كه الزامات افشاي را رعايت مي­­كنند، اخبار بد و نامساعد را به موقع­تر از اخبار خوب و مساعد در گزارشگري مالي منعكس مي­كنند.