بررسي ديدگاه هاي شاغلين در موسسات حسابرسي نسبت به مضاربه و اجاره از دو بعد بهره وري و رضايت شغلي مطلوب

در اين تحقيق تلاش مي شود تا توان دو قرارداد مضاربه و اجاره، در همراه كردن بهره وري مورد انتظار كارفرما با رضايت شغلي مطلوب كارمند، در موسسات حسابرسي عضو جامعه حسابداران رسمي بررسي شود؛ تا بتوان گامي در جهت رفع مشكلات نمايندگي برداشت. براي انجام اين پژوهش، در ابتدا موسسات حسابرسي بر اساس درآمد طبقه بندي شده و سپس 94 نمونه از ميان آن ها انتخاب گرديد. همچنين براي شركاي اين موسسات پرسشنامه سنجش بهرهدوري نيروي انساني و براي سرپرستان و حسابرسان ارشد آندها پرسشنامه سنجش رضايت شغلي فراهم شد. از ميان 94 نمونه انتخابي تحقيق، 30 موسسه، شامل 30 شريك و 60 سرپرست و حسابرس ارشد به پرسشنامه هاي مذكور پاسخ داده­اند. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه قرارداد مضاربه در عين افزايش بهره وري، رضايت شغلي را نيز افزايش مي دهد و قرارداد اجاره نيز در عين كاهش بهره وري، رضايت شغلي را كاهش مي دهد. همچنين بررسي متغير هاي جمعيت شناختي، وجود تفاوت معناداري را جز در ميان موسسات بزرگ با كوچك و متوسط تنها در بهره­وري در شرايط اجاره نشان نمي دهد. اگر يافته هاي حاصل از تحقيق، در كنار توجه به بستر هاي اجراي اين قرارداد ها بررسي شود،مشخص مي­شود كه قرارداد مضاربه و حتي اجاره در بستري اسلامي معنا مي يابند؛ به شكلي كه مضاربه در چنين فضايي كه سبب جريان عادلانه ثروت و مانع از انحصار مي شود، مي تواند عملكرد مناسبي داشته باشد. از همين رو ايجاد بستري اسلامي در موسسات حسابرسي و جلوگيري از انحصار بازار در كنار استفاده از اين عقود، پيشنهاد مي شود