رابطه مديريت دانش و ابعاد سازمان يادگيرنده با توانمندسازي كاركنان حوزه ستادي وزارت آموزش و پرورش

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين مديريت دانش و ابعاد سازمان يادگيرنده با توانمندسازي كاركنان انجام شده است. روش پژوهش،توصيفي از نوع همبستگي و از حيث هدف، كاربردي مي باشد و جامعه آماري آن كليه كاركنان حوزه ستادي وزارت آموزش و پرورش شهر تهران شامل 1502 نفر مي باشند، كه از اين تعداد 306 نفر طبق جدول كرجسي و مورگان به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد مديريت دانش (فونگ و چوي،2009)،پرسشنامه استاندارد توانمندسازي (اسپريتزر،1995) و پرسشنامه استاندارد يادگيري سازماني( نيفه ،2001) مي باشد كه روايي و پايايي پرسشنامه هاي مذكور نيز تاييد شد. پس از اجراي اصلي، داده ها به وسيله آمار توصيفي و استنباطي از طريق نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتيجه تجزيه و تحليل داده ها نشان داد؛ از نظر كاركنان با افزايش يادگيرنده بودن سازمان و مديريت نمودن دانش، توانمندي كاركنان افزايش مي يابد، همچنين متغير مديريت دانش بدليل دارا بودن ضريب بتا بيشتر نسبت به متغير يادگيري سازماني بيشترين سهم را در تبيين و پيش بيني توانمندي كاركنان دارا مي باشد.بعلاوه با افزايش خلق دانش، انتقال دانش و اشاعه دانش، توانمندسازي افزايش مي يابد، همچنين مولفه خلق دانش بدليل دارا بودن ضريب بتا بيشتر، بيشترين سهم و مولفه كاربرد دانش كمترين سهم را در تبيين توانمندسازي كاركنان حوزه ستادي وزارت آموزش و پرورش دارا مي باشد. بعلاوه با افزايش مهارتهاي فردي، مدلهاي ذهني، چشم انداز مشترك، يادگيري تيمي و تفكر سيستمي، توانمندسازي افزايش مي يابد ، همچنين مولفه مهارتهاي فردي بدليل دارا بودن ضريب بتا بيشتر، بيشترين سهم و مولفه تفكر سيستمي كمترين سهم را در تبيين توانمندسازي كاركنان حوزه ستادي وزارت آموزش و پرورش دارا مي باشد.