كيفيت زندگي كاري و سلامت سازماني كاركنان دانشكده‌هاي دانشگاه قم

سرمايه گذاري بر روي افراد را به‌عنوان مهم‌ترين متغير در معادلۀ مديريت راهبردي مورد توجه قرار مي‌دهند، به اين معنا كه برآورده نمودن نيازهاي كاركنان به اثربخشي و كارايي بلند مدت سازمان منجر خواهد شد. مقالۀ حاضر در صدد تعيين رابطه كيفيت زندگي كاري و سلامت سازماني كاركنان واحد پرديس خواهران دانشگاه قم بوده است. روش: نوع پژوهش توصيفي، همبستگي بود. جامعۀ آماري شامل كل كاركنان واحد پرديس خواهران در سال تحصيلي95-1394 بودند. روش نمونه گيري به صورت طبقه اي- تصادفي متناسب با حجم(100نفر) بود ابزار تحقيق شامل پرسشنامه استاندارد كيفيت زندگي كاري بر اساس مدل والتون و پرسشنامۀ استاندارد سلامت سازماني از هوي و فيلدمن كه روايي آنها با استفاده از روايي محتوايي و صوري و پايايي آنها با استفاده از محاسبه ضريب آلفاي كرانباخ(r1=0.90) و (r2=0.92) محاسبه گرديد و تحليل داده‌‌ها با استفاده از نرم افزارSPSS)20) و در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي انجام گرديد. يافته ها: ميانگين كليۀ شاخص‌هاي كيفيت زندگي كاري در كاركنان واحد پرديس خواهران دانشگاه در كمتر از سطح متوسط بود. همچنين ميانگين كليۀ ابعاد سلامت سازماني، در كاركنان واحد پرديس خواهران دانشگاه كمتر از سطح متوسط بوده است. ضريب همبستگي بين نمرات كيفيت زندگي كاري و ابعاد سلامت سازماني در سطح 05/0 در دانشگاه معنادار بوده است. از طرفي بين شاخص‌هاي كيفيت زندگي كاري و ابعاد سلامت سازماني بر اساس مشخصات دموگرافيك تفاوت معناداري مشاهده شده است. نتيجه گيري: مديران سازمان‌هاي آموزشي مي‌توانند با برآوردن نيازهاي اساسي كاركنان، برقراري سطوح بالاي كيفيت زندگي كاري و ايجاد جو سالم سازماني كاركنان را نسبت به اين سازمان‌ها متعهد نمايند و با وجود كاركناني متعهد، انجام به موقع كارها و ايجاد حس مسئوليت در بين كاركنان، توليد و بهره‌وري را در سازمان‌هاي آموزشي افزايش دهند.