سلامت معنوي در دانشجويان دانشگاه‌هاي شهيد بهشتي و علوم پزشكي شهيد بهشتي

زمينه و هدف: سلامت معنوي يكي از ابعاد چهارگانۀ سلامت در انسان محسوب مي‌شود كه دركنار ابعاد جسمي، رواني و اجتماعي قرار گرفته است و سبب ارتباط هماهنگ و يكپارچه بين نيروهاي داخلي مي‌شود. اين مطالعه با هدف تعيين وضعيت سلامت معنوي دانشجويان دانشگاه‌هاي شهيد بهشتي و علوم پزشكي شهيد بهشتي انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع مقطعي و به صورت توصيفي - تحليلي روي 367 نفر از دانشجويان در سال 1394 انجام شد. روش انتخاب نمونه‌ها چندمرحله‌اي (سهميه اي- آسان) بود. با استفاده از پرسشنامۀ روا و پاياي سنجش سلامت معنوي كه داراي 48 سؤال، در قالب سه سازۀ مفهومي بينش، گرايش و رفتار؛ و سه مفهوم فرعي ارتباط با خدا، ارتباط با خود و ارتباط با پيرامون است، داده‌ها گردآوري شد. داده‌هاي حاصله با وارد نرم افزار SPSS21تجزيه و تحليل شد. يافته ها: از 367 فرد شركت كننده در پژوهش، 59. 1 درصد مؤنث و 12. 3 درصد متأهل و 66. 4 درصد ساكن تهران بودند. مقطع تحصيلي 47. 2 درصد، كارشناسي و بقيه تحصيلات تكميلي و دكتري بودند. ميانگين سني (انحراف معيار) افراد 22. 64 (3. 88) گزارش شد. ميانگين (انحراف معيار) بينش و گرايش معنوي، رفتار معنوي و سلامت معنوي به ترتيب 79. 94 (15. 34)، 71. 96 (14. 28) و 76. 62 (13. 89) به دست آمد. نتيجه گيري: ميانگين امتيازات دانشجويان در حيطه‌هاي بينش و گرايش معنوي، رفتار معنوي و سلامت معنوي در وضعيت نسبتاً مطلوب بود. اين ميانگين در دختران و دانشجويان متأهل نسبت به پسران و دانشجويان مجرد بيشتر است. همچنين بين بينش و گرايش معنوي با رفتار معنوي، ارتباط معني داري وجود داشت.