ارتباط سلامت معنوي و رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت

زمينه و هدف: سلامت معنوي، نيرويي است كه سبب يكپارچگي تمام ابعاد سلامتي افراد مي‌گردد و نيروي منحصر به فردي است كه پايه و اساس زندگي است. انجام رفتارهاي ارتقادهندۀ سلامت، از بهترين كارهايي است كه موجب حفظ سلامتي انسان است. به دليل اهميت موضوع، مطالعۀ حاضر با هدف تعيين ارتباط سلامت معنوي و رفتارهاي ارتقادهندۀ سلامت در دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. روش تحقيق: اين مطالعۀ توصيفي، همبستگي و مقطعي با شركت 347 نفر دانشجوي پرستاري انجام شد كه به روش نمونۀگيري طبقه‌اي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده‌ها پرسشنامۀ سلامت معنوي SWBS پالوتزيان واليسون و پرسشنامۀ رفتارهاي ارتقادهندۀ سلامت پندر بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و نرم افزار SPSS و آمار استنباطي نظير ضريب همبستگي پيرسون، آناليز واريانس و آزمون تي مستقل در سطح معني داري P 0/05 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: بر اساس يافته‌هاي مطالعه، ميانگين نمرات سلامت معنوي دانشجويان 7/15 ±92 و همينطور رفتارهاي ارتقادهنده‌ي سلامت كل مركب از وضعيت تغذيه، فعاليت فيزيكي، مسئوليت پذيري سلامتي، رشد روحي، مديريت استرس و روابط بين فردي 06/25± 2/125 در سطح متوسط بودند و بين سلامت معنوي با رفتارهاي ارتقادهندۀ سلامت رابطۀ آماري معنادار وجود داشت ( p 0/001 و r=0/836 ). در ضمن بين سلامت معنوي و ويژگي‌هاي دموگرافيك ( سن، جنس، وضعيّت تاهل، مذهب و مقطع تحصيلي ) فقط با وضعيت تأهل رابطۀ آماري معنادار برآورد شد ( 02/0p=) و بين رفتارهاي ارتقا دهندۀ سلامت و ويژگي‌هاي دموگرافيك نامبرده با مذهب ( p=0/01 ) و جنس ( p=0/02 ) رابطۀ معنادار آماري حاصل شد. نتيجه گيري: به دليل وجود رابطۀ معنادار سلامت معنوي با رفتارهاي ارتقا دهندۀ سلامت، توجه برنامه ريزان و مدرسين را به تقويت اين بعد از سلامت و ارتباط آن با رفتارهاي ارتقادهندۀ سلامت در دانشجويان جلب مي‌كنيم تا با افزايش سلامت معنوي رفتارهاي مورد نظر افزايش يابد.