سياست گذاري اقتصاد مقاومتي و سلامت جامعۀ انساني در ايران اسلامي در پرتو اقتصاد دانش بنيان مبتني بر علوم انساني و نقش رسانه

سلامت رواني و اجتماعي هيچ گاه با فهرستي از خصوصيات ثابت يا با ويژگي‌هاي معين تعريف نشده است. طبق تعريف «فرهنگ روانشناسي آرتور (1) ( 1985)» واژۀ سلامت رواني براي افرادي به كار مي‌رود كه عملكردشان در سطح بالايي از سازگاري هيجاني و رفتاري است و نه در مورد افرادي كه صرفاً بيماري رواني ندارند. از نظر «كاپلان و سادوك (1989)» سلامت رواني آن حالت بهزيستي است كه افراد قادر مي‌باشند به راحتي درون جامعه‌شان عمل كنند و پيشرفت‌ها و خصوصيات شخصي برايشان رضايت‌بخش باشد. سلامت روان قدرت آرام زيستن و با خود و ديگران در آرامش بودن است، آگاهي از درون احساسات خويشتن است، قدرت تصميم‌گيري در بحران‌ها و مقابله با فشارهاي زندگي است. تاكنون مطالعات زيادي در زمينه ارتباط بين بيكاري و سلامت رواني صورت گرفته است و پژوهش‌ها تأثير بيكاري و عدم تعهد به كار بر سلامت رواني افراد را نشان داده‌اند. نتايج اكثر اين پژوهش‌ها حاكي از تأثير بيكاري بر بهداشت رواني افراد است (عريضي ، 1382). در واقع بيكاري و ترك تحصيل منجر به تخريب بيشتر سلامت رواني مي‌شود. افراد فقير با از دست دادن كار نه فقط از نظر اقتصادي بلكه به لحاظ رواني نيز دچار آسيب مي‌گردند)1981Rogers Standing,). از ديدگاه مقام معظم رهبري: «اقتصاد مقاومتى»، يك شعار نيست؛ يك واقعيت است. «كشور دارد پيشرفت مي‌كند». بايستي «افق هاى بسيار بلند و نويدبخشى» را در مقابل خود ديد. چنانچه افق هاي بسيار بلند و نويد بخش با استفاده از ده پيشنهاد مقام معظم رهبري در سال «اقتصاد مقاومتي؛ اقدام و عمل» به اشتغال زايي بيانجامد، نويد سلامتي رواني و اجتماعي جامعه نيز فراهم خواهد شد. در اين مقاله، دو رهنمود معظم له شامل اقتصاد دانش بنيان و تقويت بنگاه هاي اقتصادي كوچك و متوسط از طريق تشكيل فن بازار علوم انساني مورد بررسي قرار مي گيرد. تا به كمك آن بتوان به گسترش اقتصاد مقاومتي و رشد اقتصادي جامعه كمك كرد. گفتني است كه رابطه سلامت و اقتصاد، يك رابطه دوسويه است كه در اين مقاله، بدان نيز پرداخته خواهد شد.