بررسي اهميت روزه داري در تأمين سلامت روان فردي و اجتماعي با تأكيد بر منابع اسلامي

مقدمه: روزه از مهم‌ترين و كارآمدترين دستورات ديني است كه در اديان الهي مورد سفارش اكيد بوده است. اين هديۀ ملكوتي را در حقيقت مي‌توان نوعي «داروخانۀ» معنوي دانست كه از آفات روحي در وجود انسان پيشگيري مي‌كند. روزه در بعد بهداشت رواني فرد، آثار مباركي از سلامت روحي، سلامت اراده، سلامت غرايز و سلامت قلب را در پي دارد. در بعد اجتماعي نيز روزه به عنوان عاملي تاثيرگذار در تقويت بنيۀ اخلاقي و معنوي افراد، سلامت اجتماعي را به آحاد جامعه پيشكش مي‌كند. و همين امر موجب صرفه‌جويي در جنبه‌هاي گوناگون مالي و ... در فرد و اجتماع گرديده است. امروزه دانشمندان با تحقيقات علمي و گسترده و فراوان به اين نتيجۀ قطعي رسيده‌اند كه «روزه‌داري» عالي‌ترين راه براي درمان انواع بيماري‌هاست كه بر پرورش روح و پاكيزگي جان از گناهان و رذايل اخلاقي، نقش بسزايي ايفا مي‌كند. روزه‌داري جنبۀ واكسن و جنبۀ درمان پس از بيماري را دارد. اگر باطن و حقيقت روزه با ابعاد گوناگوني كه دارد، در جامعه پياده شود عاملي بسيار مؤثر در برابر بيماري‌هاي حاصل از تهـاجم فرهنـگي خواهد بود. انسان را در مقـابل خلاف كنترل مي‌كند و نمي‌گذارد غرايـز شهواني سركش شوند و عقل مقهور آن گردد و به بركت روزه، همبستگي اسلامي، انساني بين اغنيا و فقرا به وجود خواهد آمد و به انسان در بعد فردي، ‌سلامتي روح، اراده و قلب ‌و در بعد اجتماعي روحيۀ مساوات، برابري و همدردي را عطا مي‌كند. مي‌توان گفت كه روزه در سلامت روان، فرد و اجتماع تاثير دارد. هدف از تدوين اين مقاله اثبات مسئلۀ تأثير روزه‌داري در سلامت روان است. در اين مطالعه با بررسي قرآن مجيد و احاديث ائمۀ اطهار در متون اسلامي و نيز با بررسي تحقيقات پژوهشي مرتبط با موضوع، ارتباط روزه داري با سلامت روان انسان و جامعه بررسي گرديد. نتايج: روزه‌داري در سلامت فرد و اجتماع تأثيرگذار است و در انسان، نوع دوستي ايجاد مي‌كند و انسان خاكي را عرشي مي‌كند و ابعاد وجود انساني را سلامت و عافيت مي‌بخشد. روزه، نفس و شهوات سركش را مهار مي‌كند و عقل و ايمان را بر جان انسان حاكم مي‌كند و در مجموع تعديل قوا به وجود مي‌آورد و به انسان صفاي قلب و نورانيت دل مي‌بخشد.