گفتمان انقلاب اسلامي و تبيين معنويت اصيل در جهان معاصر

انقلاب اسلامي ايران از جمله تحولات مهم معاصر جهان اسلام است كه در راستاي گسترش معنويت در جهان اسلام و بازگشت به دين و احياي مجدد هويت ديني ميان مسلمانان جهان در ايران زمين تحقق يافته است. ارجاع بحران معنويت به دين به عنوان يك عنصر فوق العاده و استمداد ازآن جهت برون رفت از اين بحران يكي از اهداف انقلاب اسلامي است كه به وقوع پيوسته است. اين بدان دليل است كه بشر به معنويت و دين بازگشته و با تكيه بر قدرت دين مي خواهد بخشي از محروميت هاي زندگي شهروندان خود را كاهش داده و رابطه انسان با دين را، تنظيم و تسهيل نمايد. اين پژوهش با چنين رويكردي در صدد پاسخ به اين سوال است كه گفتمان انقلاب اسلامي ايران چيست و چه رابطه اي با روند معنويت گرايي جهان معاصر دارد؟ (سوال) گمانه زني اين مقاله برآن است، كه روند تكامل جامعه بشري بحران زده درچارچوب نظري و ساختارعملي عرفان هاي اديان جهاني، موجب بازگشت به دين و معنويت شده است. روند گفتمان ج.ا.ايران، حيران زدگي درجهان اسلام را كاهش داده و معنويت گرايي اصيل را در منطقه و جهان تشديدكرده است(فرضيه). دست يابي به همگرايي دموكراتيك و معنويت گرا به عنوان يك راهكار براي كاهش آلام مسلمانان از ديگر عناصري است كه مي تواند در برون رفت از بحران هاي متعدد سودمند بوده وكشف نويني در اين مسير بوجود آورد.(هدف) داده هاي منابع اصلي از طريق مطالعات ميان رشته اي و پيوستگي هاي معنويت محور، دست يابي به تقريب گفتمان هاي معنويت گرا را ميسر خواهد كرد.(روش) تبيين نقش انقلاب اسلامي درتوسعه همگرايي معنوي ميان ملت هاي مسلمان، در راستاي تامين راهكار براي خروج از بحران معنويت، دستاورد اين مقاله خواهد بود (يافته).