نگاهي به تجربيات كشورهاي در حال توسعه به رويكرد نقش شهرهاي كوچك در توسعه روستاهاي پيراموني با تأكيد بر ايران

امروزه برنامه ريزان كشورهاي جهان سوم مهم ترين مانع براي توسعه روستايي را عدم دسترسي روستاييان به خدمات و نيازهاي اساسي آنان قلمداد مي كنند. در اين راستا، يكي از راهكارهاي برون رفت از اين وضعيت را تقويت امكانات اجتماعي - اقتصادي شهرهاي كوچك مي دانند. به همين جهت در برنامه ريزي ها توجه به شهرهاي كوچك و تجهيز آنان به منظور توسعه حوزه ها و كانون هاي روستايي ضروري به نظر مي رسد. چرا كه اين گونه شهرها مي توانند ارتباطي عادلانه و سالم با نواحي روستايي پيراموني داشته باشند و تداوم اين ارتباط متقابل مي تواند موجبات توسعه هر يك را فراهم كند. هدف اين مقاله بررسي تجربه هاي كشورهاي در حال توسعه در زمينه نقش شهرهاي كوچك بر حوزه هاي پيراموني است. روش تحقيق از نوع توصيفي تحليلي با تكيه بر منابع كتابخانه اي است كه به مفهوم و نقش شهرهاي كوچك در توسعه ي حوزه هاي پيراموني و همچنين تجربيات كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران مي پردازد و درصدد شناخت و تشريح بيشتر نقش و اهميت اين گونه شهرها در برنامه ريزي ها به منظور نيل به توسعه روستايي است