از نخل هاي بي سر تا فصل جواني «بررسي تطوّر مضمون و انديشه در آثار قاسم علي فراست از دهه ي 60 تا اوايل دهه ي 90»

جنگ هشت ساله ي عراق عليه ايران يكي از بزرگ ترين جنگ هاي قرن بيستم ميلادي است كه با آغاز آن، گونه اي از انواع ادبي با عنوان ادبيّات جنگ و دفاع مقدّس در ايران پي ريزي گرديد و داستان نويسان كشورمان در اين حوزه به خلق آثار برجسته اي اهتمام ورزيدند. قاسم علي فراست يكي از داستان نويسان پيشگام در اين عرصه مي باشد كه در طي چند دهه آثار متعدّدي را با نگاه هاي متفاوت در اين خصوص رقم زده است. نگارندگان در اين پژوهش بر آنند تا به روش توصيفي - تحليلي و با استناد به منابع كتابخانه اي به بررسي و تحليل تطوّر و تحوّل مضمون و انديشه در آثار قاسم علي فراست بپردازند. برآيند پژوهش ناظر بر آن است كه اين نويسنده در دهه ي 60 با رويكرد صرفاً ارزش مدار و با تأكيد بر فرهنگ ايثار و شهادت به خلق اثر پرداخته، ولي در دهه ي 70 به دليل پايان يافتن جنگ، ضمن حفظ نگاه ارزشي خود نسبت به جبهه و جنگ، به بيان تبعات جنگ هم اهتمام ورزيده و در دهه ي 80 و 90 نيز در كنار نگرش باورانه به دفاع و مقاومت، نگاه انساني و گاه انتقادي به جنگ را نيز در آثارش مطرح نموده است.