يك الگوريتم جايگذاري ماشينهاي مجازي آگاه از انرژي به منظور پشتيباني از محيطهاي محاسباتي ابري

در سالهاي اخير استفاده از فناوري مجازيسازي و سيستمهاي محاسباتي ابري بسيار متداول شده است. علاوه بر هزينههاي بالاي عملياتي، مراكز داده بزرگ، مصرف انرژي بالايي دارند و مصرف بالاي انرژي منجر به افزايش دما و كاهش قابليت اطمينان و طول عمر منابع سخت افزاري خواهد شد. مساله مصرف بالاي انرژي نه تنها منجر به هزينههاي بلكه باعث توليد ميزان قابل ملاحظه گاز دي اكسيد كربن كه ، بالاي عملكردي مﻰشود و سوددهي را كاهش مﻰدهد منجر به توليد گازهاي گلخانهاي مﻰشود. هدف اصلي اين مقاله، زمانبندي ماشينهاي مجازي با استفاده از تاريخچه بهرهوري منابع پردازنده و واسط شبكه با هدف كاستن ميزان انرژي مصرفي است. در اين روش با استفاده از ميزان بهرهوري منابع يك ماشين مجازي در گذشته، سعي در تخمين استفاده از آن منابع در آينده ميشود. در اين تحقيق مدلي براي تخمين بهرهوري پردازنده و واسط شبكه ارائه مﻰگردد و اين مدل مبناي كار براي ارائه الگوريتم زمانبندي ماشينهاي مجازي در مراكز داده و خاموش كردن سرورهاي بيكار و به دنبال آن كاهش مصرف انرژي گشته است. نتايج حاصل از اجراي اين الگوريتم نشان مﻰدهد كه استفاده از الگوريتم پيشنهادي مﻰتواند بسته به تعدادماشين هاي درصد بكاهد. 24 فيزيكي و مجازي از مصرف انرژي در مراكز داده حدود