بهبود حفظ تعادل در ورزشكاران پس از بازسازي رباط متقاطع قدامي با استفاده از بيوفيدبك

يكي از مهمترين مشكلات بعد از بازسازي رباط متقاطع قدامي در ورزشكاران عدم تعادل است. هدف اين پژوهش حفظ تعادل در ورزشكاران پس از بازسازي رباط متقاطع قدامي به كمك راهكار بيوفيدبك است كه بتواند براي بهبود وضعيت فرد بيمار) در اين پژوهش شركت كردهاند. حداقل يك سال 3 فرد سالم و 4 نفر (7 تعادلي اين دسته از افراد موثر باشد. نوع تمرين حركتي تعادلي (تمرين اسكات چندگانه، حركت نوساني و اسكات ثابت) 3از بازسازي بيماران گذشته بود. ) استفاده CoP براي اين كار انتخاب شدهاند. براي اين تحقيق، بيوفيدبك ديداري با استفاده از سيگنالهاي مركز فشار( ويژگيهاي حداقل جابهجايي، حداكثر جابهجايي و بازه تغييرات موقعيت مركز فشار CoP شده است. در آناليز مبتني بر و SPSS كه به وسيله صفحه نيرو ثبت شده بودند مورد بررسي قرار گرفتند. تجزيه تحليل دادهها با نرم افزاهاي انجام شد. بعد از بررسي و تجزيه تحليل دادهها در تمرين اول و دوم تفاوت معني داري بين گروه سالم و MATLAB مشاهده نشد. اما در تمرين سوم كه مربوط به اسكات ثابت بود، اختلاف معني داري بين گروه سالم و بيمار p 0.05بيمار به عنوان پسخورد ديداري انتخاب CoP وجود داشت. براين اساس تمرين اسكات ثابت به همراه ارائه سيگنالهاي p 0.05 شد. در جلسه اول و دوم هيچ تفاوت معني داري بين بيمار و افراد سالم از نظر اختلاف حداكثر و حداقل جابهجايي وجود نداشت. اين امر نشان دهنده، بهبود وضعيت تعادل در فرد بيمار بوده است. به منظور ارزيابي كاملتر تمرين p 0.05 ، عليرغم عدم استفاده CoP جلسه سوم بدون بيوفيدبك انجام شد. نتايج نشان ميدهند، در جلسه سوم بازه جابهجايي از بيوفيدبك ديداري، در مقايسه با تمرينهاي پيش از استفاده از بيوفيدبك، كاهش يافته است.