تخمين گشتاور مطلوب مچ پا هنگام راه رفتن با استفاده از الكترومايوگرافي و شبكه هاي عصبيNARX

با توجه به رفتار غيرخطي و ديناميك متغير با زمان عضله، لزوم بكارگيري راهكارهاي كنترلي در تحريك الكتريكي ) مشهود است. وجود تاخير زماني محدود بين اعمال تحريك و ايجاد انقباض در عضله، اهميت پيش FESعملكردي ( بيني را بطور خاص مطرح ميسازد. يكي از روش هاي تخمين و پيش بيني مشخصات سينماتيكي استفاده از الكترومايوگرافي است. بين فعاليت الكتريكي عضلات و فعاليت مكانيكي آنها تأخير زماني وجود دارد و فعاليت الكتريكي )، فعاليت مكانيكي (گشتاور) آنها قابل پيش EMGمقدم است بنابراين با در اختيار داشتن فعاليت الكتريكي عضلات ( بيني خواهد بود. هدف اين مقاله ارائه يك مدل پيش بين مبتني بر شبكه عصبي بازگشتي براي پيش بيني گشتاور مطلوب مچ پا با استفاده از الكترومايوگرافي است. بدين منظور بطور همزمان سيگنال الكترومايوگرام سطحي از عضله تيبياليس آنتريور و همچنين گشتاور ايزومتريك مچ پا ثبت شده ، سپس با استخراج الگوي فعاليت عضلات، داده هاي آموزش شبكه بدست آمد. كارايي شبكه عصبي بازگشتي ناركس با ساختار سري و سري-موازي ارزيابي و با يكديگر مقايسه شد. ارزيابي كمّي عملكرد شبكه نشان مي دهد كه شبكه عصبي ناركس با ساختار سري-موازي با دقت بيشتري گشتاور مطلوب مچ پا را پيش بيني مي كند.