انتخاب بهينه سبد سهام با رويكرد ميانگين-نيم واريانس مبتني بر مدل اسپين گلاس

انتخاب بهينه سبد سهام بهمنظور بيشينه كردن سود و كمينه كردن ريسك نامطلوب يكي از اصليترين دغدغههاي سرمايهگذاران در بازارهاي مالي است. مدل ميانگين- نيم واريانس يكي از مدلهايي است كه ميتوان در اين زمينه مورداستفاده قرارداد. در اين تحقيق كوشش شده است كه اين مدل را با استفاده از الگوريتم بهينهسازي نويني مبتني بر مدل اسپين گلاس حل كند. توانايي بالا در جستجوي محلي يكي از مزيتهاي اين الگوريتم است، بهطوريكه با اجراي الگوريتم، مقادير اسپينها آنقدر تغيير مييابد تا سيستم به كمترين مقدار انرژي خود برسد ولي به اين دليل كه با جستجوي محلي به سمت پاسخ بهينه حركت ميكند، سرعت همگرايي پاييني دارد و بهمنظور افزايش سرعت همگرايي به پاسخ بهينه، الگوريتم تركيبي مدل اسپين گلاس با اتوماتاي ياد گير تصادفي پيشنهاد گرديده است. نتايج آزمايشها نشان ميدهد، الگوريتم تركيبي ميتواند بدون جابجايي اسپينها و كمترين تغيير در الگوريتم اسپين گلاس بهسرعت همگرايي سريعتري و كاهش قابلتوجه زمان مصرفي و بهبود عملكرد منجر شود و مسئله انتخاب بهينه سبد سهام كه يك مسئله غير چندجملهاي است را حل كند. با بررسي توزيع بازده و مرز كارا نشان ميدهد كه توزيع بازده سهام در بازار واقعي، غير نرمال است و معيار سنجش ريسك نيم واريانس معيار مناسبي است