بررسي روشهاي كاهش مصرف انرژي در شبكههاي حسگر بي سيم

شبكه حسگر بي سيم متشكل از تعداد زيادي گره هاي حسگراست، كه در يك محيط به طور گسترده پخش شده و به جمع آوري اطلاعات از محيط مي پردازد. شبكه هاي حسگر بي سيم عمدتا در مناطقي كه كاربر نمي تواند حضور يابد فيزيكي و يا شيميايي ، مورد استفاده قرار مي گيرد. هدف اصلي در اين شبكه ها نظارت،كنترل شرايط و تغييرات جوي اجتناب، در محيطي با محدوده معين مي باشد. اين شبكه ها داراي مزيت هايي همچون برپايي سريع در مواقع اضطراري پوشش و ارتباط ، از قرارگرفتن در محيطهاي خطرناك وغيره مي باشند، اما با محدوديت هايي همچون مصرف انرژي روبرو مي باشند. براي غلبه بر محدوديت پوشش و ارتباط، شبكه هاي حسگر بي سيم متحرك طراحي شده اند. اين شبكه ها يك طبقه بندي خاص از شبكه هاي حسگر بي سيم مي باشند كه تحرك نقش كليدي در شبكه هاي حسگر اما چالشهاي ، بي سيم متحرك بازي مي كند. اگر چه تحرك سبب كاهش مشكلات مرتبط با پوشش و ارتباط شده است زيادي همچنان باقي مانده اند. در اين مقاله با هدف مصرف بهينه انرژي موجود در هر يك از گره هاي شبكه هاي حسگر بي سيم كه منجر به افزايش طول عمر شبكه و دريافت اطلاعات دقيق تر از محيط مي شود به بررسي و مقايسه روشهاي كاهش مصرف انرژي در شبكههاي حسگر بي سيم پرداخته است. جهت تحقق اين امر گزيده اي از روشهاي بهينه و بروز تر انتخاب و شبيه سازي شده اند كه نتايج عملكرد آنها مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است.