بررسي و تحليل تاريخي مفهوم محله در شهر ايراني- اسلامي و مقايسه آن با واحد همسايگي در غرب (ارائه الگويي نوين متناسب با منشور نوشهرگرايي)

محلات شهري در گذشته در راستاي اوضاع و احوال مكاني و زماني خود شكل گرفته اند و به گونه اي حداكثري پاسخگويي نياز شهروندان بوده اند. اما اين پاسخگويي امروز به سطح حداقلي رسيده است و اين امر در پي تغييرات پيچيده اي است كه در زمينه هاي اقتصادي، اجتماعي و تكنولوژي در شهرها حادث شده است، ولي مسئولين و مديران شهري نتوانسته اند متناسب با اوضاع و احوال جديد به خلق يك الگوي كارآمد از ساختار محله دست يابند. در اين پژوهش سعي شده است با بررسي و تحليل دقيق شكل گيري و تحولات محلات در گذر زمان در شهر ايراني – اسلامي و متناسب با پاردايم نوشهرگرايي كه الگوي امروزين توسعه شهري در دنيا است به تدوين ساختار يك محله نوين بپردازيم. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي – تحليلي است. و براي جمع آوري مطالب از تكنيك مطالعات كتابخانه اي و اسنادي بهره گرفته ايم.