استفاده از حوزه هاي خطر در شناسايي نقاط حادثه ساز و ارائه راهكارهاي مناسب جهت ارتقاء سطح ايمني بزرگراههاي شهري (مطالعه موردي بزرگراه آزادگان)

حوزه ايمني يكي از بخشهاي زيربنايي و مهم در مديريت حمل و نقل و ترافيك بشمار مي آيد. وجود 1.5 درصد از كشته هاي حوادث رانندگي سالانه دنيا در ايران و صرف حدود 7 درصد از توليد ناخالص ملي براي جبران هزينه تصادفات در كشور ضرورت فعاليت در اين حوزه را بيش از پيش نمايان ميكند. موثرترين راهكار در بهبود ايمني ترافيك در شبكه داخل شهري، شناسايي نقاط حاثه ساز مي باشد كه با استفاده از روشهاي متفاوتي صورت مي پذيرد. يكي از روشهاي شناسايي نقاط حادثه ساز تعيين حوزه هاي خطر مي باشد. استفاده از روش انتخاب حوزه خطر به جاي تفكيك هاي يكسان يا روشهاي ANP و AHP سبب ميگردد كه نقايص داده هاي ثبت شده و عدم وجود بانك اطلاعاتي حذف گشته و با استفاده از آمارهاي محدود و مقطعي از زمان، حوزه هاي خطر را شناسايي كرد و نقاط حادثه ساز را با روش پيش بيني فراواني تصادفات بر اساس شرايط تاثير گذار همانند تغييرات سرعت، تعداد خروجي و ورودي، عرض راه و خواب آلودگي و نا آشنايي راننده به مسير و ..... انتخاب نمود. اين روش از روشهاي كوتاه مدت و كم هزينه مي باشد كه در بزرگراه آزادگان صورت پذيرفت و با مطالعات موردي بيشتر قابل تاميم به ساير بزرگراههاي شهري مي باشد.