تبيين امنيت در محيط شهري بر مبناي مشاركت شهروندان (نمونه موردي:بوستان بوستان غدير)

ميان امنيت شهري به عنوان بكي از مسائل كليدي و مهم در مباحث اصلاحات و ساماندهي شهري است. در بسياري از موارد نوع طراحي فضاي كالبدي ، نقشي كه مكان خاصي به خود مي گيرد و ابعاد اجتماعي يك محدوده منجر مي گردد كه فضاها امن و يا بالعكس نا امن گردند.به عبارتي ديگر فضاهاي شهري با ويژگي هايشان به نحوي محرك بروز جرم مي باشند.در مباحث نوين مطرح در طراحي شهري و برنامه ريزي شهري از اصولي ياد مي شود كه در آن تلاش مي شود تا زمينه بروز جرم در يك مكان خاص را تا حد امكان از طريق طراحي و توجه به رضايت شهروندي برنامه ريزي صحيح برطرف نمايد.توجه به اين نكته كه رفتار انسان در فضا و مكان هاي متفاوت با شكل و هندسه خاص و نيز با عملكرد نهفته در آن ، متفاوت بوده و در بسياري موارد فضا محرك انسان در بروز رفتار خاص(كه گاهاً ممكن است رفتاري مجرمانه باشد)مي باشد امري ضروري است .در اين مقاله هدف اصلي تبيين سطح امنيت در محيط كالبدي بوستان غدير است كه در اين راستا از مجموعه اي شاخص هاي مستخرج از منابع مختلف و برداشت ميداني داده هاي مورد نياز گردآوري شده است.فضاهاي تفرجگاهي چون بوستان غدير با توجه به نقش تفريحي و گردشي شان نيازمند امنيت مي باشد ، باتوجه به اين موارد سوال اصلي اين است كه با روش مقايسه نظرات شهروندان در خصوص بوستانهاي مذكور و نتيجه گيري از نظرات به امنيت مطلوبتري خواهيم رسيد.