نسبت سبك زندگي اسلامي با جهاني شدن در رابطه با شهر زندگي

همة اديان و مذاهب، هنگامي كه دعوت خود را آغاز مي كنند با مجموعه اي از بايد ها و نبايد ها همراه هستند كه پيروان آنها را ملزم مي كند سبك خاصي از زندگي را برگزينند . سبك زندگي الگوي نسبتاً ثابت زندگي روزمرة سازمان يافته در چهارچوب موقعيت زندگي و منابع قابل دسترسي است و هنر فرد در كشف و انتخاب مناسب ترين و خردمندانه ترين راه براي پاسخ به توقعات و تحقق اهداف است . از آنجا كه هر فردي براي پاسخ به نيازها و بيان خود، به كمك امكانات و راه و روشهاي موجود، از اشيا به شيوة خاصي استفاده ميكند، نوع، طرز رفتار و ترجيحات و جهت گيري هاي خاصي را در زندگي دارد، بنابراين سبك او با شخصيت ، اخلاقيات و فرهنگ او ارتباط مي يابد. نويسنده در پژوهش حاضر در پي پاسخ به اين پرسش است كه نسبت سبك زندگي با جهاني شدن در رابطه با شهر زندگي چيست؟ و مهمترين مولفه تاثير گذار اسلامي با توجه به نشات گيري فراوان سبك زندگي ايراني از اين دين، كدام است ؟ مفروض اصلي ما اين است كه بدون اخلاق تعريف شده اسلامي ،سبك زندگي ايراني- اسلامي در شهر زندگي معناي خاصي پيدا نميكند و اين عوامل ارتباط تنگاتنگي با هم دارند ، اين مقاله ،تحقيقي كيفي با هدف كاربردي و به روش تحليلي است كه در جمع آوري اطلاعات از روش اسنادي و كتابخانه اي در آن استفاده شده و با تحليل نظر انديشمندان در حوزه مديريت و فرهنگ ،يافته هايي بدست مي دهد كه مديريت برگرفته از اسلام با تاكيدات اخلاقگرايانه مي تواند در پديده جهاني شدن تاثيرات مثبت و متقابلي را در سه بعد شهر، شهروند و مديريت شهري داشته باشد و مهم ترين سبك تأثيرگذار بر شهر زندگي، سبك فرهنگي و رسانه اي زندگي شهروندان است كه با ترويج و توسعة آن بسياري از مسائل فرهنگي و اجتماعي شهرها برطرف خواهد شد.