نقش زير ساخت هاي شهري در محيط زيست و توسعه پايدار

در طي چند دهه اخير، شاهد رشد جمعيت در شهرهاي بزرگ بوده ايم. جهت ادامه رشد جمعيت و توسعه اقتصادي در شهرها، زير ساخت هاي شهري بايد به درستي طراحي و استفاده شوند. يكي از مهم ترين زير ساخت هاي شهري شبكه حمل و نقل مي باشد. شهرهاي بزرگ عمدتا با مشكل ترافيك روبرو هستند كه اين مشكل تدريجا بر روي مقرون به صرفه بودن مناطق شهري اثر مي گذارد. اصلاح و بهبود شبكه حمل و نقل نقش جدي در كيفيت زندگي مردم در محيط شهري دارد اما از طرف ديگر استفاده نادرست از وسايل نقليه موتوري مورد استفاده در شبكه حمل و نقل، به ميزان زيادي سبب آلودگي محيط زيست محيط شهري شده است و رفاه و سلامت شهروندان را به خطر مي اندازد و باعث كاهش كيفيت زندگي در شهرها وكاهش توسعه پايدار مي گردد. لذا مديريت منابع و جايگزيني و استفاده بهينه از وسايل نقليه موتوري جهت حفظ و ارتقا محيط زيست شهري كه يكي از اركان مهم توسعه پايدار مي باشد نقش بسزايي در كاهش اثرات مخرب زيست محيطي جهت رسيدن به توسعه پايدار دارد. در اين مقاله ،در ابتدا درباره شبكه حمل و نقل شهري به عنوان يكي از مهم ترين اركان زير ساخت شهري بحث شده و ميزان توليد گازهاي گلخانه اي در آن مورد بررسي قرار مي گيرد. در ادامه محيط زيست و اتمسفر مورد بحث قرار گرفته و در انتها جهت ايجاد توسعه پايدار شهري راهكارهايي مبني بر افزايش كيفيت محيط زيست در شهرها بيان مي گردد.