بررسي تطبيقي سازهاي موسيقي و نگارگري صفوي

پيدايش، رشد و توسعه موسيقي در كنار بسياري از مسائل ديگر همچون امور فطري چون زيبايي دوستي، عشق، پرستش و... قدمتي به درازاي عمر انسان دارد و سرچشمه آن از هر‌چه و هر كجا باشد، با انسان در طول تاريخ پيوسته همراه و همساز بوده است. در دوره صفويه در موسيقي برخلاف ديگر هنرها به‌ويژه در جنبه‌هاي نظري آن پيشرفت خاصي حاصل نشد و در مورد سازهاي موسيقي نيز تنها اشاراتي در رساله‌هاي موسيقي شده است و به علت باورهاي مذهبي و تحريم اين هنر، موسيقي‌نوازان با اقبال و پذيرشي مواجه نشدند و هنر موسيقي به دست افراد بي‌سواد افتاد. در پژوهش انجام شده كه بصورت كتابخانه‌اي و به روش توصيفي-تطبيقي انجام شده سعي بر آنست تا با بررسي نگاره‌هاي صفوي و سازهاي موسيقي نام برده شده در متون، به طبقه‌بندي سازهاي اين دوره بپردازيم و اين كه هر يك از اين سازها در كدام دسته از مراسم و مجلس‌ها‌ استفاده ‌مي‌شده است. با توجه به يافته‌هاي بدست آمده سازهاي صفوي شامل سازهاي مضرابي، زهي-آرشه‌اي، بادي و ضربي بوده است و به دنبال پژوهش انجام شده سازهاي موسيقي اين دوره براساس نقش آن در نگاره‌ها در مجلس‌هايي اعم از بزم، رزم، شكار و متفرقه استفاده مي‌شده است.