گزارش فصل دوم كاوش باستان شناختي محوطه كهنك شهرستان سربيشه

شهرستان سربيشه حلقه ارتباطي ميان دو منطقه خراسان و سيستان مهم جغرافيايي و ناحيه فرهنگي به حساب مي آيد، به دليل همين ارتباطات فرهنگي در دوره هاي مختلف تاريخي نيز اثرات خود را بر منطقه سربيشه گذاشته ولي به دليل ضعف الگوهاي زيست محيطي و محدوديت هاي اقليمي در اين منطقه، خصوصا كمبود منابع آبي و همچنين خاك مناسب كه دو شاخصه كشاورزي مي باشد؛ در اين منطقه باعث عدم وجود سايت ها و سكونتگاه هاي پرجمعيت و وسيع در اين منطقه بوده است. محوطه كهنك سربيشه به عنوان يكي از سايت هاي ارزشمند اين شهرستان به عنوان محلي براي فعاليت هاي آموزشي گروه باستانشناسي دانشگاه بيرجند در نظر گرفته شده و با توجه به داده هاي سطحي و كاوش هاي صورت گرفته متعلق به يك دوره زماني از قرون سوم و چهارم هجري تا دوره تيموري تعلق دارد كه استقرار در آن از شرق به غرب محوطه صورت پذيرفته است. بيشترين داده هاي به دست آمده از اين محوطه را داده هاي سفالي، آجر و سازه هاي معماري مربوط به قرون ميانه اسلامي در بر مي گيرند. . اين پژوهش خلاصه فصل دوم كاوش باستانشناسي اين محوطه مي باشد و بر اساس روش توصيفي و تحليلي، به معرفي و توصيف داده هاي به دست آمده از اين فصل از كاوش ها مي پردازد و مواد و يافته هاي آن بخشي از طريق مطالعه منابع كتابخانه اي و بخش ديگر به صورت ميداني انجام شده است.