معماري قلعه گريت يادمانه اي از دوره اتابكان با استفاده از علوم باستان شناسي و جغرافيا (GIS)

از نيمه ي دوم قرن ششم هجري سرزمين لرستان در بخش مياني زاگرس در غرب ايران شاهد ظهور حكومتي بومي – محلي از قبايل و عشاير لر ساكن در اين ديار بود. اين منطقه قبل از تأسيس اتابكان لر كوچك به وسيله نمايندگان دربار خلافت عباسي اداره مي شد. اين سلسله مركز حكمراني خود را در دژهايي كه دسترسي به آن‌ها خيلي سخت بود انتخاب مي‌كردند. قلعه گريت يكي از اين دژها است كه در شهرستان خرم آباد قرار گرفته و از اين دوره بر جاي مانده است. مطالعات انجام شده در زمينه ساختار معماري اين قوم با توجه به اين قلعه باستاني با استفاده علم باستان شناسي و نرم افزار جغرافيايي Gis در زمره ي مهمترين اهداف اين تحقيق محسوب مي شود. پرداخت اطلاعات در پژوهش حاضر به شيوه توصيفي و تحليلي بوده و روش يافته اندوزي در آن به صورت توجه به روش هاي ميداني بررسي دادهاي Gis وكتابخانه اي است. نتايج اين پژوهش به شرح زير است: الگوي استقرار در درون قلعه با مصالح سنگي به صورت خشكه چين بر بالاي برجستگي هاي طبيعي كه از يك يا دو جهت به وسيله عوامل طبيعي مانند پرتگاه ها پوشش دفاعي داده شده، ايجاد شده است. ويژگي بارز ديگري كه مي‌توان دربحث اين محوطه مشاهده نمود بهره گيري از ساخت مايه‌هاي بوم آورد مانند سنگ، آجر و... بوده است. همچنين با توجه به استفاده از نرم افزار جغرافيايي Global maperمشخص شده است كه قسمت هاي شمال-شرقي و شرق قلعه بيشترين ديد به اطراف دارد، و بقيه قسمتها با طبقات ارتفاعي پوشيده شده بود.