ضرورت و روش هاي بهره گيري از فناوري هاي نوين در مستندسازي كاوش هاي باستان شناسي

امروزه اكثر هيات ها در كاوش هاي باستان شناسي خود از روش هاي ثبت و ضبط داده هاي كشف شده در قالب فرم هاي نوشتاري استفاده مي كنند. حجم بالاي داده ها و همچنين احتمال خطا در ثبت و ضبط نوشتاري، باعث پايين آمدن ميزان دقت و صحت در ثبت آثار و گزارش هاي كاوش شده است. يكي از راهكاري هاي موثر كه در دهه هاي اخير باعث تحول عظيم در تحقيقات و مطالعات باستان شناسي گرديده است، كاربرد فن آوري هاي نوين و تجهيزات ديجيتال در ثبت و تجزيه و تحليل داده ها است. و از آن ميان مستندسازي سه بعدي با قابليت هاي فراوان و نرم افزراهاي قدرتمند شيوه اي مناسب براي مستندسازي داده هاي باستان شناسي است. از آنجايي كه كارگاه هاي باستان شناسي داراي ماهيت سه بعدي هستند، تنها با بكارگيري نقشه هاي دو بعدي نمي توان به تجزيه و تحليل دقيق موقعيت هاي سه بعدي نائل آمد. بر اساس اين ويژگي ها در اين طرح پژوهشي به معرفي و تبين قابليت هاي سه بعدي سازي در شيوه هاي واقعيت مجازي، سيستم اطلاعات جغرافيايي، اسكن سه بعدي ليزري، فتوگرامتري برد كوتاه، مدل هاي پانوراميك و اسكن هاي سه بعدي با عكس، مدل هاي سه بعدي از فضاهاي معماري، داده هاي فضايي كاوش و اشياء يافته شده از كارگاه باستان شناسي پرداخته شده است. شيوه هاي فوق اين امكان را براي باستان شناسان فراهم آورده كه بتوانند با استفاده مستقيم از تصاوير سه بعدي، ويژگي هاي معماري و داده هاي حاصل از هرگونه كاوش را مورد ارزيابي قرار دهند و با تجسم بهتر از فضاي واقعي اطلاعات بيشتري را در تجزيه و تحليل داده هاي حاصل از كاوش بدست آورند.