سنگ نگاره هاي خانيك

رشته كوه سياه در جنوب گناباد تأثيرات اقليمي، فرهنگي و اقتصادي زيادي بر آن وادي نسبتا خشك و بياباني گذاشته، زيرا از سويي اعتدال نسبي هوا را موجب شده و از سوي ديگر باعث نزولات آسماني و در نتيجه غناي سفره هاي زيرزميني آب گرديده و انتقال آب آن سفره ها به سطح زمين، طي هزاران سال زندگي را در بستر دره ها و دامنه هاي آن رشته كوه امكان پذير كرده است. يكي از طولاني ترين دره هاي كوه سياه «دره خانيك» است كه نام خود را از روستايي در انتهاي دره گرفته است. از اين روستا نخستين بار حافظ ابرو در قرن نهم هجري به عنوان «قريه» نام برده كه تا دهه هاي اخير چهل و دو قنات داشته و پرواضح است كه پيش از حفر قنوات چشمه هاي متعددي در آن دره جاري بوده و به همان دليل «خانيك» نام گرفته كه واژه اي پهلوي به معناي «چشمه سار» است. لابد در چنان شرايطي مراتع و علفزارهايي در دو سوي دره گسترده بوده و كوچروان دامدار و شكارگران از آن موقعيت مناسب استفاده مي كرده اند. نشانه هاي آن حضور اكنون بر روي سه قطعه سنگ بزرگ در انتهاي درۀ شيب داري به نام «قدمگاه» موجود است كه توضيح و تحليل آنها موضوع مقاله حاضر است.