تحليل الگوهاي استقراري دوره ساساني اندردشت هاي دهگلان وقروه براساس سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS)

در اين پژوهش كه بر مبناي طرح بازنگري محوطه هاي دوران تاريخي دشت هاي دهگلان و قروه (استان كردستان) انجام گرديده، كوشش شده است، تا با تحليل الگوي پراكندگي محوطه ها دوره ساساني در دشت هاي مذكور، به يك سري نقشه هاي استقراري از دوران ساسانيان در اين منطقه دست يافت، كه در آن نقش عوامل محيطي در شكل گيري استقرارها كه سوال اصلي اين پژوهش است، در نظر گرفته شده باشد؛ در اين راستا اطلاعات رقومي شده ي عوارض محيطي اين ناحيه، با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS)، با داده هاي حاصل از بررسي تلفيق مي گردد وبعد از آن براي نمايش روابط بين عوامل طبيعي مذكور و زيستگاه هاي دوره ساساني، به تهيه نقشه هاي تلفيقي و تفسير اين نقشه ها خواهيم پرداخت؛ بر اين اساس در مقاله حاضر تعدادي از مهمترين عوامل موثر در شكل گيري استقرارهاي دوره ساساني دشت هاي دهگلان و قروه از جمله ارتفاع، ميزان شيب، جهت شيب، فاصله از منابع آبي و فاصله از راه ها مورد بررسي قرار خواهد گرفت. از اهداف اين پژوهش مي توان به ترسيم يك نقشه استقراري براي دوره ساساني دشت هاي دهگلان و قروه و مطالعه تأثير عوامل محيطي در نحوي پراكندگي اين محوطه ها اشاره كرد. بر اساس طرح مذكور حدود 49 محوطه دوران تاريخي منطقه مورد بررسي قرار گرفت كه از اين تعداد حدود 31 محوطه داراي آثار مربوط به دوره ساسانيان بوده است، كه نقشه هاي GIS نشان دهنده تأثير پذيري فراوان شكل گيري اين استقرارها از محيط طبيعي به خصوص منابع آبي مي باشد.