بررسي وضعيت استقرارهاي عصر مس و سنگ ميانه (دالما) دشت هرسين

همزمان با عصر مس و سنگ ميانه، در شمال غربي ايران و زاگرس مركزي سنت سفالي همگوني رايج مي شود كه بعدها به سنت سفال دالمايي معروف شد. در حوزه زاگرس مركزي دشت هاي ميان كوهي زيادي وجود دارند كه اين سنت در آنها شناسايي شده است. منطقه هرسين يكي از اين نواحي است كه با بررسي سال هاي 1381 و 1388، داراي 7 محوطه شاخص با سفال هاي نوع دالمايي است كه شامل محوطه هاي نازليان، تپه شيران بيشه ميرمينك، تپه حميل گوهره، تپه چغا سبز، قبرستان قديم بلوردي و تپه پشت خورتاو است. اين مقاله با روش مطالعات مقايسه اي و تركيبي از داده هاي باستان شناسي و كتابخانه اي برآن است تا سنت سفال همگون نوع دالمايي دشت هرسين را مورد مطالعه و ارزيابي قرار دهد. با توجه به بررسي ها مي توان گفت كه منطقه هرسين در دوره مس و سنگ ميانه داراي ارتباطات فرهنگي با نواحي آذربايجان، ماهيدشت و كنگاور بوده است و به عنوان يكي از مسيرهاي اصلي گسترش سنت سفال دالما از مناطق شمالي تر به محوطه هاي شمالشرقي لرستان نظير كاكاوند، دلفان و اليشتر بوده است.