اولين گزارش جانور باستان شناسي محوطه باستاني كله كوب، خراسان جنوبي، شرق ايران

مطالعه بقاياي استخواني محوطه باستاني كله كوب در خراسان جنوبي اولين تحقيق در رابطه با روش هاي تفسير پالئواكولوژيكي، تنوع زيستي قديمه، تافونومي و تكامل مهره داران شرق فلات ايران بر پايه آناليزهاي راديوكربن (C14) است. مجموعه غني با بيش از 200 قطعه بقاياي استخواني در اعماق مختلف گمانه هاي الف و ب يافت شد. اين مجموعه شامل دو رده از بقاياي زوج سمان(Ovis, Gazella sp., Bos sp.,) و فرد سمان(Equus asinus; Equus caballus) بوده كه بر اساس روش هاي مختلف مورفولوژيك و مورفومتريك شناسايي شدند. آناليز راديوكربن به دست آمده از عمق 155 سانتي متري گمانه الف سني در حدود 3000 سال را نشان مي دهد. تركيب اطلاعات مربوط به جنبه هاي مختلف جانور باستان شناسي با آناليز هاي راديوكربن و ايزوتوپ از بقاياي استخواني عمق هاي مختلف گمانه الف موجب مستند سازي و بازسازي اين منطقه از ايران از 6000 هزار سال پيش تا كنون شده است. به طور كلي، در سكانس كرونولوژي گمانه الف سه فاز (P1;P2;P3) با مجموعه هاي زيستي متنوع و متفاوت شناسايي شد. با عبور از دومين فاز و آغاز فاز اول، شرايط خشك و گرمي به تدريج حكمفرما شده است و به تبع آن طيف جانوري نيز دستخوش تغييرات بسياري شده است.