برآورد اثرات بهداشتي ناشي از مواجهه با آلاينده ذرات معلق كمتر از10 ميكرون با استفاده از مدل Air Q در شهر اصفهان در سال 1391

سابقه و هدف: آلودگي هوا يكي از موضوعات مهم زيست محيطي است كه اثرات آن بر سلامت انسانها به اثبات رسيده است. آلاينده هاي زيادي مانند CO،NO2،SO2، O3و ذرات معلق در هوا وجود دارند كه مي توانند سلامتي انسانها را تهديد كنند. در اين ميان ذرات معلق (PM) اهميت ويژه اي دارند. هدف اين مطالعه برآورد اثرات بهداشتي و مرگ زودرس ناشي از PM10 شهر اصفهان در سال 91 بوده است. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي اكولوژيكي است. براي ارزيابي اثرات بهداشتيPM10 در مطالعه حاضر از نرم افزار Air Q2.2.3كه توسط سازمان بهداشت جهاني (WHO) جهت بر آورد اثرات بهداشتي آلاينده هاي هوا روي سلامتي جمعيت به توصيه شده است. استفاده گرديد. يافته ها: نتايج نشان دادند كه بيشترين و كمترين غلظت PM10به ترتيب به ايستگاه هاي احمدآباد و آزادي مربوط است. غلظت متوسط ساليانه، زمستان، تابستان و صدك 98 PM2.5 در شهر اصفهان به ترتيب برابر با 116،100،108 و 264μg/m3 بوده است. تعداد موارد كل مرگ، موارد مرگ ناشي از بيماريهاي قلبي-عروقي و تنفسي منتسب به PM10 به ترتيب 552، 353 و 61 نفر بوده است. نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه ساكنين شهر اصفهان در تمام روزهاي سال با غلظت هاي PM10بالاتر از استاندارد WHO در مواجهه بودند. لذا موارد مرگ ناشي از بيماريهايي قلبي – عروقي و تنفسي به ترتيب 9/63 و 11 درصد كل مرگ ناشي PM10 را تشكيل مي دهند. به عبارتي 5/5 درصد از كل موارد مرگ زودرس شهر اصفهان در سال 91 مربوط به ذرات كمتر 10 ميكرون بوده است.