ايمني عابرين پياده و توسعه پايدار شهري

بي شك يكي از مباحث مهم در توسعه پايدار شهري بحث حمل و نقل پايدار است. امروزه روش هاي غيرموتوري حمل و نقل از جمله پياده روي، به دليل سازگاري با محيط زيست و عدم ايجاد آلودگي، توجه بسياري از پژوهشگران و سياست گذاران حمل و نقل را به خود معطوف ساخته است. با اين حال تأثيرات ايمني سياست ترويج پياده روي هنوز موضوعي مورد سوال است. از اين رو مقاله ي حاضر با هدف پاسخ به اين سوال، با مرور بر مدل هاي پيش بيني تصادفات عابر پياده و استفاده از نتايج تحقيقات اخير نشان مي دهد كه در كنار ساير اقدامات ايمن سازي، ترويج پياده روي خود عاملي براي افزايش ايمني است. بنابر اين مي توان گفت تغيير شيوه ي حمل و نقل به سوي افزايش پياده روي هم به لحاظ حفظ سرمايه هاي طبيعي و هم به لحاظ حفظ سرمايه هاي انساني گامي مؤثر در جهت توسعه پايدار به حساب مي آيد.