تعامل انسان با اقليم در طراحي معمارانه مسكن سنتي در شهر اصفهانالگوي طراحي بناهاي مسكوني جديد شهر اصفهان)

Human interaction with the climate in architectural design of traditional housing in the city of Isfahan (The design of new residential buildings in the city of Isfahan)

معماري و شهرسازي پايدار برآيند و تركيبي از ابعاد گوناگون جامعه و برخاسته از باورها و جهان بيني آن است كه بر بستر فرهنگي بنا نهاده شده و بدون شناخت زمينه ها و شرايط تأثيرگذار اقليمي و طبيعي قابل بررسي نخواهد بود معمار سنتي نيز براساس هنر ماورايي و تفكر توحيدي به خلق بنايي پرداخته از حيث خلق زيباييها و تأمين آسايش در شرايط دشوار اقليم كوير، به بهترين وجه با اقليم تعاملي ويژه برقرار نموده است. در اين ميان مسكن به عنوان اصلي‌ترين نياز انسان، ويژگيهايي را بر كالبد خود مترتب مي‌بيند كه شناخت و تأمين آن در كاربري سكونت غيرقابل انكار است و با عنايت به اينكه مسكن بيشترين زمان استفاده را به خويش اختصاص مي‌دهد، لذا مكاني است كه بيشترين تأثير را از اقليم خود پذيرا بوده و مستقيماً بر انسان تأثير مي‌گذارد. در اين راستا، شهرسازان و معماران ايراني به نحوي شايسته توانسته‌اند از انرژي پايدار طبيعت همچون نور، باد، و عناصر اصلي مانند آب، خاك و گياه به بهترين شيوه بهره‌برداري كنند و آنها را تحت كنترل خود گيرند. پژوهش حاضر برآنست تا با روش توصيفي- تحليلي و انجام پژوهش‌هاي كتابخانه‌اي و تحقيقات ميداني، عوامل تأثيرگذار اقليم در معماري و فن آوري همخوان سازي و چگونگي شكل‌گيري عناصر ويژه معماري در اقليم گرم و خشك را مورد بررسي قرار دهد و نحوه تأثيرات آن بر مسكن به صورت نمونه موردي خانه‌هاي شهر اصفهان مورد مداقه قرار گيرد.