مولفه هاي موثر بر طراحي فضاهاي شهري پايدار

در معماري فضاهاي عمومي شهري فرصتي براي توسعه تعاملات اجتماعي و تجربه مشاركت در حيات جمعي، مطرح هستند كه پاسخگو بودن آنها رشد و توسعه فردي و اجتماعي و نيز رشد تعامل مطلوب انسان- انسان و انسان- مكان را به همراه دارد. نتايج حاصل از مرور برخي مطالعات موجود در اين زمينه به ابعاد و مولفه هاي گوناگوني اشاره دارد كه برخي از اين موارد به كالبد فضاهاي عمومي و برخي به نوع فعاليتهاي حاكم در اين فضاها معطوف مي باشند. روش تحقيق مورد استفاده در اين رساله كيفي و از نوع توصيفي- تحليلي مي باشد، زيرا با استفاده از مطالعات كتب و مقالات مختلف و نتايج حاصل از آنها به عمل آمده است. خلق فضاهايي كه بتواند مشوق كاربران جهت حضور بيشتر آنها در فضا باشد، و نيز فضاهايي با ميزان ايجاد حس مكان در كاربران و توجه به منظر خاطر افراد، همچنين مد نظر قرار دادن ابعاد مختلف فعاليتي و كالبدي در طراحي، مي تواند در اين زمينه بسيار موثر باشد. شهر پايدار به مثابه محيطي كه بتواند پاسخگوي تمامي نيازهاي فيزيكي و غير فيزيكي انسانها باشد، به واسطه تناسبات اهداف طراحي با نيازهاي انسان، از طريق بهينه ساختن ايجاد فرصتهاي مناسب براي آنها سعي در خلق محيطي دموكراتيك براي كاربران دارد. لذا هدف اصلي پژوهش حاضر ارزيابي شاخص ها و مولفه هاي تبيين كننده شهر پايدار مي باشد. گستردگي، پيچيدگي و تنوع شاخص هاي كمي و كيفي متعدد موثر، ماهيت پيچيده و نقش متفاوت آنها بر ايجاد يك شهر پايدار، ضرورت معرفي آنها را نمايان مي سازد.