بررسي امكان پذيري انتقال آب از خليج فارس به حوضه مركزي ايران

امروز بسياري توسعه پايدار براي تداوم حيات بشر را امري ضروري مي دانند. آب پايه حيات انسان است، كه بايد به نسل بعدي سپرده شود. سلامتي، رفاه، تامين مواد غذايي، امنيت صنعت و اشتغال همه در گرو تامين پايدار آب است. بحران جهاني پايان يا كمبود منابع بيانگر عدم تناسب نياز هاي انسان امروزي با امكانات و منابع زمين بوده و چالشي فرا روي انديشمندان قرارداده است. منابع آب پايدار به عنوان يكي از مهم ترين شاخص هاي توسعه پايدار براي هر جامعه اي مطرح است.طرح هاي پايدار انتقال آب بين حوضه اي يك ضرورت در توسعه پايدار كشور و استان است. براي تغيير حالت بحران آب به وضعيت عادي و پايدار در استان اصفهان انتقال آب بين حوضه اي از منبعي دايمي نيازي اساسي است. منابع آب قابل انتقال متعارف منطقه همه شناسايي شده، برخي انتقال داده شده و برخي موارد در دست مطالعه و طراحي، و برخي براي انتقال داراي مشكلات اجتماعي در مبدا كه از آن جمله طرح بزرگ انتقال آب بهشت آباد است. به فرض به مرحله بهره برداري رسيدن تمام اين طرح ها قسمت جنوبي و غرب استان منتفع مي شود. ولي منطقه وسيع شرق استان همچنان بدون منبع آب باقي مي ماند. انتقال آب از منبع پايدار و بدون معارض خليج فارس مي تواند تاثير شگرفي بر شرق استان بگذارد. پزوهش حاضر با بررسي گفتار و تحقيق پژوهشگران پيشين به دنبال بررسي و امكان سنجي انتقال آب از خليج فارس به حوضه مركزي ايران واقع در استان اصفهان در راستاي توسعه پايدار در شرق استان است.