تدوين شاخص هاي پايداري اجتماعي در عرصه همگاني

در اين پژوهش تلاش در جهت پايداركردن فضاهاي شهري در چارچوب تئوري پايداري اجتماعي است، بنابراين به تعريف معيارهاي كيفي محيطي در بستر ادراك انساني و ارتقا كيفيت اجتماعي مي پردازيم تا بتوان فضاي شهري پايدار، متناسب با نياز كاربران و استفاده كنندگان آن طراحي و ارزيابي كرد و از بين گزينه هاي پيشنهادي، گزينه بهينه را شناسايي و به مرحله اجرا در آوريم. اين مقاله به تعريف شاخص هاي معنايي و اجتماعي پرداخته و سعي در كمي سازي آن دارد. شاخص هاي طراحي كه در اين پژوهش مدنظر قرار گرفتند شامل امنيت، نظارت، قابليت نشستن، حضور پذيري، وضعيت نور در فضا، خوانايي مي باشند كه به تفصيل در مورد تدوين و تبيين هريك، توضيحاتي ارائه ميگردد. در مرحله بعد به ارائه روشي در خصوص كمي سازي كيفيات اجتماعي مي پردازد. در ادامه به بررسي و ارزيابي اين شاخص ها در محدوده محور دردشت، پرداخته و در نهايت توصيه هايي كلي، براي طراحي پايدارتر معابر در طرح هاي آينده، ارائه مي گردد.