بررسي هنر عمومي در شهرها به عنوان زمينه خاصي از هنرهاي معاصر ويژگي‌هاي هنر عمومي در فضاهاي باز عمومي و ساختمان‌هاي قرن بيست و يكم

Investigation Public Art in Cities as a Specialist Field of Contemporary Art Public Art’s Features in Public Open Spaces and Buildings of Twenty-first Century

هنر عمومي يك زمينه خاص از هنرهاي معاصر مي‌باشد، اين به‌طور قابل توجهي از آغاز خود در دهه 1960 ميلادي رشد كرده است. اين واژه طيف گسترده‌اي از كاربردها را داراست، كارهاي هنري مثل مجسمه‌سازي، موزائيك كردن و نقش و نگارهاي مكان‌هاي عمومي از آن جمله‌اند، طرح مبلمان خياباني و يكپارچگي هنر و صنايع دستي در طرح فضاهاي باز عمومي و ساختمان‌ها و حتي مداخلات هنرمندان در مناظره عمومي و موقعيت‌هاي چالش‌برانگيز اجتماعي گوشه‌هايي از هنر عمومي هستند. استفاده آن مخصوص به جهان صنعتي شده و همراه با كشورهاي ژاپن، كره‌جنوبي و تايوان در دهه 1980 ميلادي مي‌باشد. تاريخ آن به‌طور گسترده درد ارتباط با شهرها و نه روستاها، بوده و در فضاها و موضوعات مختلف مطرح گرديده است. اين پژوهش داراي ماهيّتي «تبييني» است و از سوي ديگر با توجه به كليت موضوع، رويكرد حاكم بر اين پژوهش «كاربردي» مي‌باشد. در نهايت ما دريافتيم كه هنر عمومي در شهرسازي قرن بيست و يك از جايگاه خاصي برخوردار است كه در اين مقاله تبيين مي‌شود.

Public art is a specialist field of contemporary art; it has grown considerably since it began in the late 1960s. The term has a wide range of uses, embracing artworks such as sculptures, mosaics, and murals for public places; the design of street furniture; the integration of arts and crafts skills in the design of public spaces and buildings; and the intervention of artists in public debate and socially challenging situations. Its use is specific to the industrialized world and only since the 1980s in Japan, South Korea, and Taiwan. Its history is largely connected to urban rather than rural public spaces and issues. The nature of this research is explanatory; also, considering the holistic subject, the main approach is operative. Finally we find out that public art in twenty-first century has a great place that is explained in this essay.