تحليل كمي و كيفي مبلمان شهري اصفهان ( مورد : خيابان هاي شهيد خليلي، غدير، چهارباغ عباسي و مرداويج )

علاوه بر مسائلي همچون مهاجرت، افزايش جمعيت شهرهاي بزرگ، گسترش حاشيه نشيني و ... ، يكي از مهمترين مسائلي كه شهرهاي بزرگ كشور بويژه اصفهان با آن روبرو هستند، موضوع هويت محيط و فضاي شهر است . دراين ميان بهسازي و ساماندهي انواع كاربري هاي عمومي و محيط هاي شهري آن از جمله، مبلمان شهري يكي از موثرترين راهكارها، با هدف بهبود كيفيت فضاي شهري، برآوردن نيازهاي مختلف شهروندان، افزايش كيفيت زيستي ساكنان و هويت بخشي به شهر مي باشد. طراحي ، اجراء و مكانيابي صحيح مبلمان شهري كه همواره بر طبق نياز مردم و چگونگي كاركرد آن فضا انجام مي شود مي تواند در صورت اجراي صحيح تمامي مراحل، فضاي شهري نسبتاً مطلوبي را پديد آورد و هويت ويژه اي به شهر ببخشد در غير اينصورت، مبلمان شهري به عنوان اجزاء زائد و ناكار آمد در شهر عمل نموده كه نه تنها مردم نمي توانند از آن استفاده نمايند بلكه به علت بلا استفاده بودن امكان تخريب آن از سوي برخي از اشخاص وجود دارد. از اين رو در ساخت شهر ها ، كارآئي و زيبايي مبلمان شهري همچون بناهاي يك شهر ، در زيبايي، عملكرد و هويت بخشي به شهر بسيار تأثير گذارست. هدف پژوهش حاضر بررسي كمي و كيفي مبلمان شهري اصفهان ( مورد : خيابان هاي شهيد خليلي، غدير، چهارباغ عباسي و مرداويج )، است. رويكرد حاكم بر پژوهش توصيفي – تحليلي است. ابتدا با استفاده از روش هاي تحليلي و اسنادي به جمع آوري داده ها و اطلاعات از طريق مطالعات و پيمايش ميداني، پرسشنامه ( 100 مورد )، مصاحبه با متخصصان ( در سازمان هاي مرتبط نظير سازمان زيباسازي شهرداري و ... ) و داده هاي دسته دوم، اوضاع و شرايط موجود مبلمان شهري در خيابان هاي شهيد خليلي، غدير، چهارباغ عباسي و مرداويج ، بررسي شده، سپس با توجه به نتايج به دست آمده در زمينه ي نقاط قوت و ضعف اين عناصر، راهكارهايي جهت ايجاد شرايط مناسب محيطي، براي شهروندان، كمك به حفظ آسايش و رفاه آن ها، ارتقاي كيفيت فضاهاي عمومي شهر و دستيابي به شرايط مناسب و بهينه در زمينه مبلمان شهري ارائه شده است.