تأثير عناصر كالبدي حياط-باغ برانسان و رفتارهاي او در خانه هاي صفوي و قاجار اصفهان

سكني گزيدن با مفاهيم كيفي آن از شروط مقدماتي انسان بودن است. هنگامي كه به واسطه مكان هويت مي يابيم خود را پيشكش طريقي از هستي در جهان مي كنيم. بدين ترتيب سكونت از ما و از امكنه ما خواسته هايي دارد. از ما ذهني باز طلبيده و از مكان ها مي خواهد تا امكانات قابل ملاحظه اي را براي هويت بخشيدن ارائه نمايند. خانه يكي از بزرگ ترين هويت بخش ها و قدرت هاي تركيب كننده ي انديشه، خاطره و روياي آدمي است. گذشته، حال و آينده به خانه ديناميسم هاي گوناگون مي بخشند كه گهگاه به هم برخورد مي كنند، درگير مي شوند و گاهي هم در زندگي محرك يكديگرند. خانه پذيراي پيشامدهاست؛ پيشامدهايي پي درپي و بي وقفه. بدون آن، آدمي موجودي خواهد بود جدامانده. و محيط آن، رفتارهاي مناسب در هر فضا را براي افراد تعيين مي كند، جاي هر شخص را در آن فضا مشخص مي سازد، باعث تداوم حافظه افراد شده و درنهايت، ارتباطات انساني را آن در محيط توسعه مي دهد. محيط مصنوع پيرامون ما با مردم ارتباط برقرار كرده و بر رفتارهاي آن ها تأثير مي گذارد. بنابراين در نمونه هاي مسكن، خانواده ها و افراد در فردي ترين حالت تحت تأثير معماري قرار مي گيرند به اين ترتيب در اين پژوهش سعي بر اين است به روش تحقيق كتابخانه اي به بررسي تأثير عناصر كالبدي حياط-باغ برانسان و رفتارهاي او در خانه هاي صفوي و قاجار اصفهان بپردازيم كه بررسي آن نشان مي دهد معماران گذشته چگونه با هنر خود به بهترين شكل بر رفتار و هويت انسان ها به نفع آن ها تأثيرگذار بوده اند.