بررسي مقايسه‌اي اثربخشي روش‌هاي تدريس بحث گروهي و سخنراني بر ميزان يادگيري دانش‌آموزان پنجم دبستان ، در درس تعليمات اجتماعي

هدف اين تحقيق بررسي مقايسه‌اي اثربخشي روش‌هاي تدريس بحث گروهي و سخنراني بر ميزان يادگيري دانش‌آموزان پنجم دبستان، در درس تعليمات اجتماعي بوده است. روش پژوهش نيمه تجربي و از نوع دو گروهي (آزمايش و گواه) بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل مدارس دوره‌ي دوم ابتدايي ناحيه 2 شهركرد (8 مدرسه) در نيمسال دوم سال تحصيلي 94-1393 بوده است كه با روش نمونه گيري خوشه‌اي يكي از اين مدارس (شهيد سميع فرخشهر) به عنوان نمونه انتخاب شد. به‌منظور اجراي طرح در گروه آزمايش روش تدريس بحث گروهي و در گروه گواه روش تدريس سخنراني بكار گرفته شد. پس از پايان تدريس در هر دو روش جهت ارزشيابي از ميزان يادگيري مطالب درسي از آزمون 4 گزينه‌اي 20 سوألي استفاده شد. روايي اين آزمون‌ها مورد تأييد 2 نفر از اساتيد گروه علوم‌تربيتي دانشگاه فرهنگيان و 3 نفر از معلمان باتجربه پايه پنجم ابتدايي قرار گرفت و پايايي آن‌ها با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ ميزان مطلوبي به دست آمده است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزار تحليل آماري spss در دو سطح توصيفي و استنباطي (آزمون تحليل واريانس و توكي) استفاده شده است. نتايج اين مطالعه نشان داد كه در جلسه‌ي اول بين ميزان يادگيري دو گروه تفاوت معناداري مشاهده نشده است (05/ ˃p) ولي در جلسات دوم و سوم تفاوت از نظر آماري معنادار (05/ ˂ p) و به نفع روش تدريس بحث گروهي بوده است.