تبيين و تحليل موانع كارآفريني در آموزش عالي

يكي از معضلات مهم در كشورهاي در حال گذار، بحران بيكاري و پيامدهاي ا اجتماعي، اقتصادي و سياسي آن است؛ در اين ميان يكي ا ز مهم‌ترين مواردي كه مي­تواند به رشد سريع‌تر و مؤثرتر و حل معضلات موجود در اين كشورها كمك كند، كارآفريني است. توسعه‌ي كارآفريني بر پديده‌هايي چون افزايش سطح اشتغال، افزايش سطح رفاه عمومي، حل معضل بيكاري، رشد صنعت داخلي، توسعه‌ي صادرات و غيره تأثير به سزايي مي‌گذارد. كارآفريني ضرورت جدي اقتصادي، سياسي و فرهنگي است كه بايد موردتوجه سياست‌گذاران و مديران قرار گيرد. يكي از چالش‌هاي پيش روي جوامع مختلف، دانش‌آموختگاني هستند كه بدون توانايي­هاي فردي و مهارت‌هاي لازم را براي راه‌اندازي كسب‌وكار مناسب ندارند. اين امر آماده‌سازي فارغ‌التحصيلان دانشگاهي را از طريق توسعه فرهنگ كارآفريني در آنان ضروري مي­سازد. آنچه مسلم است، آماده‌سازي در خصوص كارآفريني نبايد بعد از فارغ‌التحصيلي باشد، بلكه براي تحقق اين امر لازم است طي فرايندي و در حين تحصيل مقدمات لازم فراهم و موانع و محدوديت‌ها برطرف شود. در عصر حاضر، زمينه براي توسعه نوآوري و خلاقيت و تلفيق كارآفريني در نظام دانشگاهي فراهم‌شده و تجاري كردن دانش، استفاده از نتايج پژوهش‌هاي دانشگاهي و نوآوري در گسترش مرزهاي دانش بشري، به امري لازم و ضروري تبديل‌شده است. اين در حالي است كه وجود برخي عوامل در مسير تجاري‌سازي دانش در دانشگاه‌ها، مانع ايجاد كرده، كه شناسايي و رفع آن‌ها براي ثمربخشي سرمايه‌گذاري‌ها و اقدامات انجام‌شده به‌منظور توسعه كارآفريني در دانشگاه‌ها بسيار مهم است. در راستاي تحقق اين مهم، پژوهش حاضر، براي شناسايي موانع كارآفريني در آموزش عالي به انجام رسيد تا روشن‌كننده برخي از مهم‌ترين مشكلات كارآفريني در چنين محيط‌هايي باشد. در پايان نيز پيشنهادهايي جهت رفع موانع كارآفريني ارائه شده است.