مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - ارتباط بين اهمال كاري و بهره‌وري در بين اعضاي هيات علمي تربيت بدني

چكيده فارسي :

ه‍دف‌ پ‍ژوه‍ش‌ حاضر ب‍ررس‍ي‌ ارتباط بين اهمال كاري و بهره‌وري در بين اعضاي هيات علمي تربيت بدني‌ بود. جامعه آماري شامل كليه اعضاي هيات علمي رشته‌ تربيت بدني و علوم ورزشي دانشگاه هاي استان آذربايجان شرقي بود كه از بين آنان تعداد 54 نفر به صورت تصادفي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. از پرسشنامه اهمال كاري بديع، وظيفه دار و ساعدي (1385) و پرسشنامه بهره‌وري نيروي انساني مدل اچيو (2007) براي جمع‌آوري داده‌هاي مورد نياز تحقيق استفاده شد. از آزمون t مستقل و تحليل واريانس يك راهه براي مقايسه بين گروه‌ها و از آزمون ضريب همبستگي پيرسون براي بررسي رابطه بين متغيرها در سطح معني‌داري ( 05/ 0 ≥ p ) استفاده شد. بر اساس نتايج تحقيق ميانگين امتيازات مربوط به اهمال‌كاري به‌ صورت معني‌داري پايين تر از مقدار متوسط فرضي بود و ميانگين امتيازات مربوط به بهره‌وري به‌ صورت معني‌داري بالاتر از مقدار متوسط فرضي بود. تفاوت در امتيازات اهمال‌كاري و بهره‌وري و خرده مقياس‌هاي آنها با در نظر گرفتن وضعيت تاهل، مدرك تحصيلي و رتبه دانشگاهي آزمودني‌ها و نوع دانشگاه محل خدمت اعضاي هيات علمي معني‌دار نبود (05 /0≤ p). بين اهمال‌كاري، بهره‌وري و ابعاد آنها رابطه معني‌دار منفي وجود داشت (05/ 0≥ p) به عبارت ديگر با افزايش اهمال‌كاري ميزان بهره‌وري كاهش مي‌يابد. يافته‌ها نشان دهنده آن است كه اساتيد تربيت بدني دانشگاه در رفتار‌هاي خود به صورت نسبتا مناسبي از اهمال‌كاري اجتناب كرده و لحاظ بهره‌وري در وضعيت مناسبي به سر مي‌برند.