تعيين ارتباط ميزان اضطراب اجتماعي اندام با انگيزه اثرگذاري در ورزشكاران رشته هاي تيمي

Determination of the social anxiety of organ with the motive of affecting team events athletes

هدف از تحقيق حاضر تعيين ارتباط بين ميزان اضطراب اجتماعي اندام و انگيزه اثرگذاري در ورزشكاران تيمي بود. جامعه آماري اين تحقيق را دانشجويان تربيت بدني دانشگاه تهران تشكيل مي دادند كه بصورت داوطلبانه ابزارهاي موجود مورد هدف را تكميل كردند. پرسشنامه هاي جمعيت شناختي براي تعيين رشته ورزشي و جنسيت استفاده شد به منظور جمع آوري اطلاعات از مقياس اضطراب اجتماعي اندام هارت و همكاران (1989) استفاده شد كه در ايران توسط طباطبايي و همكاران (1387) ثبات دروني و اعتبار سازه آن مورد بررسي قرار گرفته است و آلفاي كرونباخ آن 87/ 0 بدست آمد. همچنين از پرسشنامه انگيزه اثرگذاري تيمي (پاين و همكاران، 2013) براي سنجش ميزان رغبت براي اثرگذاري در افراد ديگر استفاده گرديد. از آزمون tگروههاي مستقل (با توجه به طبيعي بودن داده ها براساس آزمون K-S) در سطح معنا داري 05/ 0 α استفاده شد نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه ارتباط بين نمرات ورزشكاراني كه اضطراب اجتماعي اندام بالايي داشتند با هر چهار خرده مقياس انگيزه اثرگذاري مثبت و معنادار بود. بنابراين، نتايج اين تحقيق نشان مي دهند كه كنترل افكار ديگران براي اين ورزشكاران اهميت بالايي دارد و ورزشكاران تيمي در پي اثرگذاري مثبت بر افكار ديگران هستند. بدشكلي هاي بدني مي تواند منجر به اضطراب شود كه آن هم بر عملكرد فرد اثرگذار باشد. شناسايي منابع و مشاوره گروهي مي تواند از راهكارهاي كاهش اين نوع ميل اثرگذاري باشد.