مقايسه فعاليت ميوالكتريكي منتخبي از عضلات اندام فوقاني طي اجراي دو روش تمريني متداول تقويت عضله دلتوييد

Comparison of a selection of upper limb myelectric during the implementation of the common exercises to strengthen the deltoid

با توجه به اهميت تمرينات قدرتي در علوم ورزشي و بازتواني، هدف پژوهش حاضر مقايسه فعاليت ميوالكتريكي منتخبي از عضلات اندام فوقاني طي اجراي دو روش تمريني رايج تقويت عضله دلتوييد بود. تعداد 10 پاورليفتر مرد سالم، با ميانگين و انحراف استاندارد سن 7±26 سال، قد 5±177 سانتي متر، و وزن 15±81 كيلوگرم داراي حداقل 3 سال سابقه تمريني منظم، در اين مطالعه شركت كردند. آزمودني ها دو حركت سرشانه با هالتر جلو و نشر هالترجلو را اجرا، و سيگنال هاي EMG سطحي با استفاده از دستگاه الكترومايوگرافي بي سيم 16 كاناله ساخت كشور ايتاليا (مدل BTS FREE EMG 300) و با فركانس نمونه برداري 1200 هرتز، فعاليت ميوالكتريكي عضلات دلتوييد قدامي، دلتوييد مياني، دلتوييد خلفي جمع آوري و تحليل شد. هر حركت با 50 درصد يك تكرار بيشينه فرد و با تكرار 5 مرتبه اجرا شد. براي تجزيه و تحليل هاي آماري از تست آناليز واريانس با اندازه هاي تكراري استفاده گرديد. سطح معناداري در اين پژوهش (05/0 p) در نظر گرفته شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه نسبت فعاليت ميوالكتريكي عضله دلتوييد قدامي، مياني و خلفي در طي اجراي دو حركت سرشانه هالتر جلو و نشر جلو هالتر به لحاظ آماري اختلاف معني داري را نشان داد (05 /0 P). بر اساس نتايج به دست آمده شايد بتوان حركت سرشانه هالتر از جلو را حركتي مفيدتر نسبت به نشر جلو هالتر جهت تقويت عضلات دلتوييد در ورزشكاران مطرح كرد، از طرفي با توجه به اينكه در حركت نشر جلو هالتر فشار كمتري بر ليگامان ها وارد مي شود مي توان حركت نشر هالتر جلو را نسبت به سرشانه هالتر جلو جهت تقويت عضلات براي افراد داراي آسيب ديدگي مفيدتر بيان كرد. اثبات بهتر اين مطالب نياز به انجام پژوهش هاي بيشتر دارد.