شماره ركورد كنفرانس :
4275
عنوان مقاله :
تاثير تمرينات استقامتي به همراه مكمل كافئين بر توان هوازي، بي هوازي و تركيب بدني زنان 30-40 سال
عنوان به زبان ديگر :
Effects of endurance exercise and caffeine supplement on aerobic and anaerobic power and body composition in 40-30years females.
پديدآورندگان :
كياكجوري عاطفه Kia.atefe@yahoo.com دانشگاه آزاد اسلامي، واحد نجف آباد، گروه تربيت بدني و علوم ورزشي، نجف آباد، ايران; , جهاني قيه قشلاق غلامرضا gholamrezajahani.1346@gmail.com دانشگاه آزاد واحد ابهر;
كليدواژه :
كافئين , توان هوازي , توان بي هوازي , تركيب بدني
عنوان كنفرانس :
اولين همايش ملي تحولات علوم ورزشي در حوزه سلامت، پيشگيري و قهرماني
چكيده فارسي :
هدف از پژوهش حاضر بررسي و مطالعه تأثير هشت هفته تمرينات استقامتي تناوبي به همراه مكمل كافئين بر توان هوازي، توان بي هوازي و تركيب بدني زنان ورزشكار 30 تا 40 سال بود. به همين منظور از بين افراد داوطلب شركت در پژوهش 28 زن جوان ورزشكار (سن 4 /3±6 /36 سال، قد 4 /3±1/ 161 سانتي متر، وزن 2/ 15±1/ 68 كيلوگرم و شاخص توده بدني 5 /5±2 /26 كيلوگرم بر مترمربع) انتخاب شده و سپس به طور تصادفي به دو گروه كافئين (14=n) و كنترل (14=n) تقسيم شدند. پيش و پس از اجراي برنامه تمرينات، شركت كنندگان آزمون كوپر براي تعيين حداكثر اكسيژن مصرفي (VO2max) و پروتكل RAST براي تعيين حداكثر برون ده توان و ميانگين برون ده توان را اجرا كردند. اين دو آزمون، يك هفته پيش از شروع برنامه تمرينات و با فاصله 48 ساعت از يكديگر انجام شد. هر دو گروه برنامه تمرين مشابهي را به مدت هشت هفته اجرا كردند و گروه كافئين در طي دوره تمرين و پيش از شروع هر جلسه تمرين به ميزان 6 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن كافئين دريافت مي كردند. برنامه تمرين استقامتي تناوبي شامل دويدن هاي در مسافت كوتاه و استراحت بود كه سه جلسه در هفته انجام مي شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون تي مستقل و در سطح معناداري 05 /0 P استفاده شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد هشت هفته تمرينات استقامتي تناوبي همراه با مصرف كافئين منجر به بهبود توان هوازي گرديد (05 /0 P). توان بي هوازي، وزن، درصد چربي بدن و نسبت محيط دور كمر به دور لگن تغييرمعني داري نكرد (05/ 0 P). عدم تغيير در مقادير چربي بدن احتمالا مي تواند مربوط به شدت تمرين باشد. افزايش شدت تمرين استفاده از چربي ها را به عنوان سوخت غالب، تغيير مي دهد و به اين ترتيب مانع از كاهش درصد چربي بدن مي گردد. عدم كنترل دقيق برنامه غذايي آزمودني ها نيز مي تواند از دلايل احتمالي اين موضوع باشد. بهبود توان هوازي همراه با مصرف كافئين با توجه به زيربيشينه بودن فعاليت و اثر انرژي زايي كافئين در اين نوع فعاليت ها و بهبود سازوكارهاي درگير در انتقال و اكسيداسيون اسيدهاي چرب مي تواند قابل توجيه باشد