فعاليت هاي ورزشي در محيط پرفشار

Sports activities in the high-pressure environment

آبي كه 75 درصد زمين را در برگرفته، عمق هاي بسيار متنوع و پرفشاري دارد. چالش هاي محيط زيرآب آن طور كه شايسته است مورد توجه قرار نگرفته اند و به نسبت محيط هاي فضايي و ارتفاعات مورد توجه كمي در حيطه پژوهش هاي علوم ورزشي قرار گرفته است. محيط زير آب نسبتا ناشناخته و مسلما دستيابي به آن سخت تر است. اين موضوع به طور آشكاري با فاجعه سال 2000 زير دريايي روسي كورسك نشان داده شد. از طرفي، محبوبيت ورزشي مانند غواصي كه در محيط هاي پرفشار زير آب انجام مي گيرد. هموئوستاز بدن را به چالش مي كشد و بدن در تلاش به رسيدن يك ثبات داخلي است. پژوهش حاضر به صورت توصيفي-كتابخانه اي با رويكرد اثرات فيزيولوژيك محيط هاي پرفشار بر بدن در هنگام فعاليت ورزشي مي پردازد. محيطي كه داراي فشاري بيشتر از سطح دريا است. از آنجايي كه با افزايش فشار حجم كاهش مي يابد، هوايي كه در بدن وجود دارد، به هنگام غوطه وري در آب فشرده مي شود. برعكس، هوايي كه در عمق آب گرفته مي شود. در هنگام بالا آمدن گسترده مي شود. از همين رو، مشكلات فعاليت ورزشي در يك محيط پرفشار متعدد هستند. انسان ها توانايي سازگاري در محيط هاي زير سطح دريا تا بيش از 4000 متر ارتفاع هستند و صعود به اورست بدون كمك دستگاه هاي تنفس كمكي ممكن بوده است. در مقابل انسان ها قادر به تنفس در زير دريا جز با دستگاه تنفس نيستند. از آنجايي كه اين دستگاه ها، در اعماق و فشارهاي زياد، تركيبي از گازهاي تنفسي را عرضه مي كنند، خطر ويژه موازنه نامتناسب فشار ريه ها، سينوس ها و فضاهاي گوش مياني با فشار آب خارج را در پي دارند. از طرفي، تنفس با اين دستگاه ها مي تواند باعث تجمع گازها تا سطوح سمي در بدن شود، بنابراين بايد احتياط لازم لحاظ شود. پاسخ هاي تنفسي به يك محيط پرفشارشامل چند تغيير مهم است :الف) نياز به تنفس از طريق يك تعديل كننده ب) تراكم بالاتر گازها و تغييرات در نيروهاي هيدرواستاتيك با عمق و فشار. ج) دماي پايين تر هواي دمي در محيط با فشار و محيط سرد.