اثر بازي هاي بومي محلي و برنامه اسپارك بر هماهنگي دستي و چابكي دختران كم توان ذهني زير 14 سال

The Effect of Indigenous Local Games and SPARK Programs on hand coordination and agility skills of Educable mentally retarded Girls under 14 Years Old

تعداد قابل توجهي از دانش‌آموزان در هر كشور، به كم تواني ذهني مبتلا هستند. اين افراد 5/ 1 تا 5/ 2 درصد كل جامعه را تشكيل مي دهند كه اكثر آن‌ها قادر به گذراندن زندگي طبيعي مي باشند بازي به‌عنوان يك عامل انگيزشي، وسيله اي مناسب جهت كسب لذت فردي در زندگي كودك است. در هر بازي تعداد زيادي تمرين هاي حركتي وجود دارد كه مي تواند موجب ترغيب و تشويق كودكان به شركت در فعاليت هاي بدني شود. در اين ميان به نظر مي رسد كه بازي‌هاي بومي و محلي به جهت برخورداري از زيربناهاي فرهنگي و ارزشي، مي توانند نقش مهمي در رشد مهارت‌هاي مورد نياز زندگي نسبت به ساير بازي ها ايفا كنند [1]. ضرورت احياي جايگاه بازي‌هاي بومي در آموزش و پرورش و كاربردي كردن آن‌ها در توان‌بخشي با توجه به ويژگي ها و ظرفيت هاي بي نظير آن‌ها، امري ثمربخش و انكار ناپذير است و استخراج برنامه هاي آموزشي و توان‌بخشي مبتني بر بازي‌هاي بومي، گامي به‌سوي بومي كردن و جامعه محور كردن فعاليت‌هاي آموزشي و توان‌بخشي است[2]. از سوي ديگر برنامه حركتي اسپارك (ورزش ها، بازي ها و فعاليت‌هاي تفريحي و سرگرمي براي كودك و نوجوان) يك برنامه ورزشي منظم به‌ منظور ارتقاء تندرستي مادم العمر، بدون به خطر انداختن لذت فعاليت‌هاي فيزيكي يا دستاوردهاي دانشگاهي مي باشد. اين برنامه بر اساس دستورالعمل هاي انجمن ملي ورزش و تربيت بدني تهيه شده است و يك برنامه آموزشي خود مديريتي است كه به اندازه كافي انعطاف پذير است و رغبت شركت‌كنندگان به فعاليت را افزايش مي دهد [3و4]. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثر بازي هاي بومي محلي و برنامه حركتي اسپارك بر هماهنگي دستي و چابكي دختران كم توان ذهني زير 14 سال انجام شد، تا اثر بخشي مداخلات بومي محلي را در قياس با برنامه اي غير بومي بر بهبود مهارت‌هاي هماهنگي دستي و چابكي مورد بررسي قرار گيرد.