تاثير 8 هفته تمرين HIIT بر بيان ژن امنتين-1 و شاخص مقاومت به انسولين موش هاي نر ديابتي

Effect of eight weeks HIIT exercise on omentin-1 gene expression and on insulin resistant in diabetic male rats

زمينه و هدف : بافت چربي به عنوان يك غده ي درون ريز، هورمون هايي را تحت عنوان آديپوكين سنتز و ترشح مي كند كه يكي از آن ها امنتين-1 مي باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير 8 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا بر بيان ژن امنتين-1 بافت چربي احشايي و مقاومت به انسولين در موش هاي نر صحرايي نژاد ويستار بود. مواد و روش ها: 19 سر موش صحرايي نر از نژاد ويستار با ميانگين وزني10±110 گرم خريداري و 6 سر آن تحت عنوان گروه كنترل پايه كشته و نمونه برداري شدند. 13 سر باقي مانده پس از چاق شدن و القاي ديابت، به طور تصادفي به دو گروه تحت عنوان گروه كنترل ديابتي ((n=6 ) و ميانگين وزن 15/15± 4 /239 گرم ) و گروه تمرين HIIT ((n=7 ) و ميانگين وزن 55/ 11±3/ 249 گرم)، تقسيم شدند.گروه تمرين به مدت 8 هفته ، 5 روز در هفته تمرين را با %90 VO2 max به مدت 15تا 30 ثانيه و سرعت 29 تا 36 متر در دقيقه روي تردميل دويدند.تعداد تكرارها از 5 تكرار در هفته اول به 12 تكرار در هفته آخر رسيد.48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، موش ها بي هوش شدند و خونگيري جهت اندازه گيري گلوكز و انسولين ناشتاي پلاسما و بافت برداري از چربي احشايي جهت سنجش بيان ژن امنتين-1 انجام شد. يافته ها: نتايج پژوهش حاضر بيانگر افزايش معنادار بيان ژن امنتين-1 پس از انجام 8 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا در مقايسه با گروه كنترل ديابتي مي باشد. همچنين گلوكز ناشتا به طور معناداري (p= 0.001 )، كاهش يافته اما انسولين ناشتا و مقاومت به انسولين تغيير معناداري نداشتند(به ترتيب p=0.29 و p=0.83 ). نتيجه گيري: 8 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا مي تواند سبب افزايش بيان ژن امنتين-1 و بهبود هايپرگلايسمي در موش هاي نر ديابتي نژاد ويستار شود.